ఏంటి? నవ్య అన్నాన్ని అలా కెళుకుతున్నావ్! ఏమైంది ఆరోగ్యం బాలేదా? అని ప్రశ్నించింది అనిత. ఏం లేదా అంటి ఫ్రెండ్స్ అందరు కాలేజ్ లో మీ డాడీ ఏం చేస్తారు అని అడుగుతున్నారు, ఎప్పుడడిగిన మీరు కాని, అమ్మకాని ఏం చెప్పరూ, ఎదో విషయం చెప్పి దాటవేస్తారు, అసలు నాకు డాడీ ఉన్నాడా? చచ్చాడా అని అన్నం పళ్లెంలో చెయ్యి కడిగి విసురుగా లేచి రూమ్ లోకి వెళ్లి పెద్దశబ్దం వచ్చేలా తలుపులు మూసి, మంచం పై బోర్లాపడుకొని ఏడుస్తూ ఆలోచించసాగింది డిగ్రీ చదువుతున్న నవ్య, పుట్టి బుద్దిఎరిగినప్పటి నుండి అమ్మమ్మ ఇంటి వద్ద ఉంటుంది నవ్య, ఎన్ని సార్లు తండ్రి గూర్చి అడిగిన ఎదో ఒకటి చెప్పి దాటవేయడంతో మళ్ళీ అడగడం మానివేసింది నవ్య, కాని ఈ రోజు కాలేజీ లో కొత్తగా వచ్చిన లెక్చరర్ మీ నాన్న గారు ఏం చేస్తారు అనేసరికి ఏం చెప్పాలో తెలియక బిక్కమొహం వేసుకొని చూస్తూవుంటే, ఎమ్మా నవ్య మీ నాన్నగారు ఏం పని చేస్తారు అని రెట్టించి అడగడంతో, కండ్లలో నీరు తిరుగుతుండగా లేరు చనిపోయారు అని నోటికి వచ్చిన అబద్దం చెప్పింది నవ్య, అసలు తనకి నాన్నఉన్నాడా? ఉంటే ఎక్కడున్నాడు? లేదా చనిపోయాడా? కనీసం తన ఫోటో కూడా లేదెందుకు?, కనీసం ఫోటో అయిన ఉండాలి కదా! తాను మంచివాడు కదా? ఎందుకని నాన్నఫోటో కూడా ఇంతవరకు చూడలేదు, తనకి కనీసం నాన్నఫోటో ఇంటిలో ఉంచనంత తప్పు తాను ఏంచేసాడు? ఆలోచిస్తూ ఉండగా నవ్య అన్నం మీద అలగడం ఏమిటమ్మ మీ మమ్మి వస్తే నన్ను తిడుతుంది ముందు లేచి అన్నం తినమ్మ అని చెయ్యి పట్టి లేవదీసింది నవ్యఅత్త అనిత, నాకేం వద్దు ఆంటీ అని అనిత చేతిని విసిరి కొట్టింది నవ్య, ఎందుకంతకోపం మీ నాన్న ఏం సంసారి అనుకున్నావా, పచ్చి తిరుగుబోతు, తాగుబోతు అలాంటివాడి ముఖం చూసిన పంచమహాపాతకాలు చుట్టుకుంటాయ్, నిన్ను, నిన్నుగన్న ఆమహా తల్లిని ఇంటిలో ఉంచుకొని మేపడం దండగా అని ఎంత చెప్పినా వినని నా మొగుణ్ణి అనాలి అని విసురుగా బయటికి వెళ్ళింది అనిత. **** నవ్య నీవు రాదక్క పెళ్లికి రెండు రోజులముందు వేళ్ళు టెన్త్ పరీక్షలు జరుగుతున్నాయి కాదా, నేను స్కూల్ కు వెళ్లకతప్పదు, మావయ్య అత్తమ్మలు పెళ్లి వరకు వస్తారు, నేను వీలుచూసుకొని వస్తాను అని బ్యాగ్ లో అన్ని ఉన్నాయో, లేదోనని సరి చూసుకొని స్కూల్ కు బయలు దేరబోయింది శోభ, నేను ఎక్కడికి వెళ్ళను మమ్మి, పెళ్లిలో అక్కడఉన్నవారు ఎవరో ఒకరు మీనాన్నపేరు ఏంటి అంటారు, పేరు చెపితే తాను ఏంచేస్తారు అని అడుగుతారు, వారి ప్రశ్నలకు సమాధానం చెప్పలేక, చావాలనిపిస్తుంది, అసలు నాకు నాన్నవున్నాడా? లేదా చచ్చాడా! ఏదో ఒకటి చెప్పు మమ్మీ నాకు విషయం ఇప్పుడే తెలియాలి అని ఏడుస్తూ అంది నవ్య, బ్యాగ్ ను పక్కకు పడేసి తాను ఏడుస్తూ నవ్యను దగ్గరకు తీసుకొని, మీ నాన్నగారి పేరు కృష్ణమూర్తి తాను వున్నాడు, కాని ఎక్కడ ఉన్నారో తెలియదు, నా దురదృష్టంకొద్ది నాఆలోచన విధానం సరిగ్గాలేక తనని దూరం చేసుకొని, నీకు తండ్రిని దూరం చేసాను, మళ్ళీ తనకి మోహం చూపలేకచావలేక చస్తూ, బ్రతుకుతున్నా అని వెక్కివెక్కి ఏడ్వసాగింది శోభ, నాన్నను కలుద్దామా మమ్మీ అంది నవ్య, అది మళ్ళీ జరగదు తనకి నేను బ్రతికి ఉండగా మోహం చూపించలేను, మీ నాన్నకు నేను చేసినద్రోహం క్షమించరానిది ఇకనన్ను ఏమిఅడగకమ్మ ప్లీజ్, పెళ్లికి వెళ్లడం వెల్లకపోవడం నీయిష్టం నేను స్కూలుకు వెళుతున్న అని కంటినీరు కొంగుతో తుడుచుకుంటూ భారమైనమనస్సుతో బ్యాగ్ తీసుకొని బయటకు అడుగుపెట్టింది శోభ. *** పెళ్లిలో అంతా హడావిడిగా వుంది, పెళ్ళివారు చాలా పెద్ద బందువర్గంకలిగినవారు కావడంతో పెద్దసంఖ్యలో బంధువులు రావడంతో, మండపం అంతా గోలగోలగాఉంది, పెళ్లి పాటలు సౌండ్ సిస్టంలనుండి పెద్దగా వస్తుండడంతో ఒకరికి ఒకరు పెద్దగా మాట్లాడుకోవడం కనిపిస్తుంది అక్కడ, బందువులతోకలవలేక పెళ్ళిమండపంలో ఓ మూలకూర్చోని 40 సం. లు పైబడినమగవారిని తదేకంగా చూస్తుంది నవ్య, నాన్నగారికి కూడా ఈ పెళ్ళివారు బంధువులు అవుతారని నాన్నగారు వస్తారని పనిమనిషి ద్వార తెలుసుకొని హడావుడిగా బయలుదేరింది నవ్య, నాన్నగారి గూర్చి ఎవరినైనా అడుగుదాము అనుకుంటే ఎవరు ఏమనుకుంటారో అని మిన్నకుండి ఆలోచిస్తుంది నవ్య, మమ్మి చేయరాని తప్పుడు పని ఏంచేసింది, నాన్నఎందుకు అంతతీవ్రమైననిర్ణయం ఎందుకు తీసుకున్నాడు, తనమమ్మి ఎవరితోనైనా సంబంధం పెట్టుకుందా.....పుట్టి బుద్దిఎరిగిన నాటినుండి చూస్తుంది మమ్మీని, ఎవరు ఇంతవరకు తనని వెలెత్తి చూపించలేదు చ చ.... అలా అయివుండదు, కనీసం నాన్న నన్ను ఒక్కసారైనా కలవాలి కదా, మమ్మి తప్పు చేస్తే, నాన్న నాకెందుకు శిక్ష వేసాడు, చిన్నపుడు పిల్లలందరు తల్లితండ్రులతో ఆటలాడుకుంటూవుంటే తాను ఎన్నిసార్లు నాన్ననాన్న నీవెక్కడా ఒక్కసారి కనిపించవు, దేవుడా నాన్నను ఒక్కసారి చూపించావు అని ఎన్ని వేలసార్లు కోరుకుందో, దేవుడా ఇప్పుడైనా నాన్నను చూపించవు అని మనసులో వేడుకుంటూ, కంటినుండి వస్తున్నకన్నీటిని ఓనితో అద్దుకుంటూ తలవంచుకుంది నవ్య, దూరంగా కూర్చొని నవ్యనే చాలసేపటినుండి గమనిస్తున్న శంకరలింగం మాస్టారు నవ్య దగ్గరకు వచ్చి ప్రక్కన కూర్చొని ఏయ్ అమ్మాయ్ అని రెండుసార్లు గట్టిగా పిలిచినా పలకకపోవడంతో తనచేతిలోని న్యూస్ పేపర్ తో చేతిమీదతట్టి మళ్ళీ గట్టిగా పిలవడంతో ఉలిక్కిపడి అయోమయంగా ప్రక్కకు చూసింది నవ్య, ఏంటమ్మా ప్రక్కనుండే అంతగట్టిగా పిలిచినా పలకడం లేదు, ఎందుకు అంతదీర్ఘంగా ఆలోచిస్తూ ఏడుస్తున్నావ్ అని ప్రశ్నించాడు శంకరలింగం మాస్టారు, ఏం లేదు తాతయ్య ఏం లేదు అని తలవంచుకుంది నవ్య, నాపేరు శంకరలింగం, నేను టీచరగా రిటైర్ అయినాను, ఈ పెళ్ళివారు నాకు దగ్గరబంధువులు నీ పేరు ఏంటి? మీ అమ్మనాన్నల పేరు ఏంటి?, మీది ఏవూరు ? బృకిటిముడి వేస్తూ ప్రశ్నలవర్షం కురిపించాడు శంకరలింగం మాస్టారు, మానాన్నగారి పేరు క్రిష్ణమూర్తి, మా మమ్మీ పేరు శోభ తాతయ్యా అని బదులిచ్చింది నవ్య, మరి మీ వూరుపేరు ఏంటి ? అని అనుమానంగా ప్రశ్నించాడు శంకరలింగం మాస్టారు, మావూరు మంగపేట తాతయ్య అని బదులిచ్చింది నవ్య, మీ నాన్నగారు ఏంచేస్తారు అని ఉత్సాహకతో ప్రశ్నించాడు శంకరలింగం మాస్టారు, తెలీదు తాతయ్య నేను పుట్టకముందే మా మమ్మీతో డాడీ విడాకులు తీసుకున్నారట, డాడీ తాగుబోతు , తిరుగుబోతంట, చాలా చెడ్డవాడట తాతయ్య మా డాడీ మీకు తెలుసా అని ఏడ్పుగొంతుతో ప్రశ్నించింది నవ్య, మీ నాన్నగూర్చి నీకు ఎవరో తప్పుడు మాటలు చెప్పారు, ఎవరో ఏమిటి మీ మామయ్య వేంకటేష్ అయివుంటాడు అన్నాడు శంకరలింగం మాస్టారు, మా మామయ్య కూడా తెలుసా మీకు, మా డాడీ ఈ పెళ్లికి వచ్చారా? నేను డాడీ ని చూడాలి తాతయ్య చుట్టుప్రక్కల చూస్తూ అంది నవ్య, లేదమ్మ మీ డాడీ ఇక్కడి వారితో చాలా దూరంగా వుంటున్నాడు, తాను మళ్ళీ ఇటువైపు రాడు, నీకు జరిగింది తెలియదు చాలా మంచి వ్యక్తి మీ నాన్న అలాంటి వ్యక్తిని కోల్పోయిన మీ అమ్మ చాలా దూరదృష్టవంతురాలు, కొందరు అడపిల్లలాగే మీఅమ్మ ప్రవర్తన ఉంది, తల్లిలా చూసుకోవాలిసిన అత్తను నాకేమి కాదనుకుంది మీఅమ్మ, నేడు చాల మంది కోడళ్ళు తాము ఎలాగైతే అత్తమామలను చూస్తున్నామో, తమ అమ్మానాన్నలని కూడా తమవదినలు అలాగే చూస్తారు అనే ఇంగీతజ్ఞానాన్ని మరిచి ప్రవర్తిస్తున్నారు నేటి ఆడపిల్లలు, దీనివల్ల తల్లిదండ్రులపాలిట అదిAశాపమై ఎంతోమంది మానసికక్షోభను అనుభవిస్తున్నారు, తమభార్యలను అదుపుచేయలేక, సంసారాన్ని బయటవేసుకోలేక తల్లిదండ్రులను దూరంపెట్టి తాము మానసికక్షోభఅనుభవించే మగవాళ్ళు కోకొల్లలు, కాని "ఈరోజు తమప్రవర్తనను తమపిల్లలు గమనిస్తున్నారని, వారుకుడా భవిష్యత్లో తమపట్ల తమలాగే ప్రవర్తిస్తారని తేలుసుకోలేని అజ్ఞానులు ఎందరో ఉన్నారు" "సాలువెనక సాలువుంటుందని" మరిచి తమ తల్లిదండ్రులపట్ల జంతువుల్లా ప్రవర్తించే కుమారులు ఎందరో ఉన్నారు, కాని మీనాన్న అలకాదు, నీతి నిజాయితీ, నిబద్దత, క్రమశిక్షణగలిగిన వ్యక్తి తాను.. మీతాతగారి ఇంటి ప్రక్కనే మా ఇల్లు, నేను మీ తాతయ్య అన్న దమ్ములం, నాకు పిల్లలులేరు, నేను రిటైర్ అయిన ఏడాదికే నాభార్య మరణించింది ఒకరోజు మీ ఇంటి ముందు అదే మీనాన్నగారి ఇంటిలో పెద్ద గొడవఅవుతుంది, ఏం జరుగుతుందో చూద్దామని వెళ్ళాను, అక్కడచాలామంది గ్రామస్థులు గుమిగూడి వున్నారు.... ****** నేనేమి నీతల్లితండ్రులకు సేవచేయడానికి రాలేదు, "లక్షలకట్నం పోసి నిన్నుపెళ్లి చేసుకుంది, పక్షవాతంతో రేపోమాపో చావడానికి సిద్ధంగా ఉన్నదానికి సేవలుచేయడానికి రాలేదు, నువ్వేదో పట్నంలో ఉద్యోగం వెలగబెడుతున్నావని పెళ్లిచేసుకున్నాను, ఇక్కడ ముసలివారికి సేవలుచేస్తూ, మీవాళ్ళు చచ్చేదాకఇక్కడివుందాం అంటే నేను వుండను, ఉండనుగాకవుండను అని అరిచినట్లు అంటూ కృష్ణమూర్తి పైకి గయ్యిమని లేచింది శోభ, అంతమంది ముందు అలా సభ్యత, సంస్కారం లేకుండా మాట్లాడుతున్న భార్యని ఏమనినిలవరించాలో ఆర్ధం కాక కోపంతో చాచి చెంపపై కొట్టాడు కృష్ణమూర్తి, శోభప్రక్కకు జరగడంతో దెబ్బముక్కు మీద బలంగా తాకడంతో, ముక్కునుండి రక్తం బొటబొటాకారడం శోభ సృహతప్పడం వెంటవెంటజరిగిపోయాయి, ఈ పంచాయతీ గూర్చి తెలిసి ఒకరోజు ముందేచేరుకున్న శోభ అన్న వెంకటేష్ విచక్షణకోల్పోయి బక్కపలచగావున్న కృష్ణమూర్తిని ఇష్టమున్నట్లు కొట్టి, గాయపరిచి, తన చెల్లెలు శోభను తీసుకొని నిష్క్రమించాడు అక్కడినుండి. ****** కొన్నిరోజులతరువాత కృష్ణమూర్తి ఎంతగా బ్రతిమిలాడినా ఎవరు ఎంతచెప్పినా వినకుండా తనఅన్న వెంకటేష్ చెప్పినట్లుగా కృష్ణమూర్తికి విడాకులు ఇచ్చి కృష్ణమూర్తి కి పూర్తిగా దూరం అయ్యిందిశోభ. తనవల్లనే కొడుకుకోడలు విడాకులు తీసుకున్నారని మనోవ్యాధితో కొన్నాళ్లకే కృష్ణమూర్తి తల్లిమరణించడం, ఆదేసమయంలో కృష్ణమూర్తి నాన్నగారు గుండెపోటుతో మరణించడంతో, ఇదిఅంతా తన అసమర్ధతవల్ల, తనభార్యవల్లనే కుటుంభం చిన్నాభిన్నంఅయ్యిందని, భావిస్తూ అవమానభారంతో ఆస్తులు తెగనమ్ముకొని గ్రామాన్ని విడిచాడు కృష్ణమూర్తి, తనతో పాటు నేనుకూడా మీనాన్నగారి వెంటవెళ్లిపోయాను, అమ్మ నవ్య మీ మామయ్య వస్తున్నాడు, నేను నీతో మాట్లాడున్నాను అంటే భరించలేడు, నాక్కూడా గ్రామంలో పనివుందమ్మా అని, తనపాకెట్లో ఉన్న విజిటింగ్ కార్డ్ తీసి నవ్యకు ఇచ్చి వేగంగా అక్కడినుండి నిష్క్రమించాడు శంకరలింగం మాస్టారు. ***** ఏంటి నవ్య మీ రౌడీ బావతో పెళ్లి కుదిరిందా ఏంటి? ముఖ్యమైన ఫ్రెండ్స్ ఐదుగురిని ఇక్కడ సమావేశపరిచావు, మా ఇంట్లో అనుకుంటూవుంటే విన్నాను, చిన్నప్పటి నుండి అనారోగ్యంగా ఉన్న మీబావను నీకు ఇచ్చి చేయాలనే నిన్ను, మీఅమ్మను ఇంటిలో ఉంచుకుంటున్నారని, మీ అమ్మ సంపదానంతాకుడా మీ మామయ్య తీసుకుంటున్నాడట కదా అలా అని అందరు అనుకుంటున్నారట నిజమేనా అని హుత్సాహకతో ప్రశ్నించింది క్లాస్మేట్ రవళి, అప్పుడే పెళ్లిచేసుకోబోతున్నవా నిజమా అక్కడవున్న అందరూ ఏకకంఠంతో ప్రశ్నించారు, చ చ " పెళ్లినాకు కాదు, మా మమ్మీకి పెళ్లిచేయబోతున్నా" అని జవాబు ఇచ్చింది నవ్య, ఒక్కసారే ప్రక్కనబాంబుపడ్డట్టు ఏందీ అని ఒక్కసారిగా నోరు వెళ్ళబెట్టారు ఫ్రెండ్స్, నేను నిజమే చెబుతున్న, మా మమ్మీకి మళ్ళీ పెళ్లిచేయలనుకుంటున్నాను, మా మమ్మీకి ఇదివరకే పరిచయం ఉన్న మా బందువుల్లో ఒకవ్యక్తి వున్నాడు, తాను కూడా ఒంటరిగా వున్నాడు, అవ్యక్తి అయితే ఖచ్చితంగా పెళ్లికి ఒప్పుకుంటుందని అనుకుంటున్నాను, ముందుగా చెబితే తానురాదు, అందుకే తనకి తెలియకుండా మనమే విహరయాత్ర పేరుతో మా మమ్మీని ఒప్పించి తీసుకవస్తాను, అక్కడికి వెళ్ళాక మా మమ్మీకి కాబోయే భర్తకాని, మామమ్మీ కాని పెళ్లికి నిరాకరిస్తే పెళ్లి జరగదు, కాని ఇది కేవలం నాప్రయత్నం మాత్రమే, ఇకపోతే శ్రీకాకుళం లోని అరసవిల్లి సూర్యదేవాలయంలో ఈ పెళ్లి జరపాలని నిర్ణయించుకున్నాను, మీరందురు నాకు సహకరించండి అంది నవ్య, అమ్మో మాఇంట్లో తెలిస్తే సంపుతారు, ఎంకేమన్నావుందా అని భయపడుతూ అంది రవళి, భయం అక్కరలేదు పెళ్లి జరిగితే జరుగుతుంది లేకపోతే లేదు, మనం కనీసం సూర్యదేవాలయం, మరియు వచ్చేటప్పుడు విజయవాడలో కనకదుర్గ అమ్మవారిని దర్శించుకుని వద్దాం ఏమంటారు అంది నవ్య, అంతదూరం వెళ్లాలంటే మీమమ్మి వస్తుంది అంటే పంపిస్తారు కాని డబ్బులు ఇవ్వరు! మరి ఎలా అని అంది సత్య, నేను చిన్నప్పటి నుండి డబ్బులు దాచుకుంటూన్నాను, అవి దారిఖర్చులకు సరిపోతాయి, మీరు వచ్చే నెల 6 న ప్రయాణం ఏమంటారు అంది నవ్య, అందరు ఒక్కసారిగా ముక్తకంఠంతో మేము వస్తాము అని అన్నారు, ఇంకొక్క విషయం మామమ్మీకి మళ్ళీ పెళ్లిచేయబోతున్న విషయం ఎవరికి చెప్పవద్దు, చివరినిమిషం వరకు నేను మామమ్మీకి కూడా చెప్పను అలా అని నాకు ప్రామిస్ చేయండి అని చెయ్యి చాపింది నవ్య, అందరు చేతిలో చెయ్యి వేసి ప్రామిస్, ప్రామిస్ అని జవాబు ఇచ్చి అందరు అక్కడినుండి నిష్క్రమించారు. ***** ఈ సూర్యదేవాలయంనకు నేను మీనాన్నగారితో పందొమ్మిది సం. క్రితం వచ్చానమ్మ, ఆరోజు మాపెళ్లిరోజు ఇదే అన్నసత్రంలో మీనాన్నగారు మాపెళ్లిరోజు సందర్భంగా అన్నదానం చేయించారు, విచిత్రంగా మళ్ళీ ఈ రోజుకుడా నాపెళ్లిరోజు కావడం విచిత్రం అంటూ కంటినుండి వస్తున్న కన్నీటిని పమిటకొంగుతో తుడుచుకుంటు విస్తారిలో వేసిన అన్నాన్ని కెలుకుతూ వుండి పోయింది శోభ, మమ్మీ అన్నం తినుముందు అన్నట్లు మమ్మి, నేను లోపలికి వస్తుంటే గేటు ముందు బోర్డ్ చూసాను, ఈ అన్నదానం చేయించేది శోభకృష్ణమూర్తి దంపతులట, పేర్లు భలే కలిసాయి కదా నీపేరు, డాడీపేరు కలవడం విచిత్రంగావుంది, సరే ఒకసారి వారిని చూసి వెళ్దాం ఏమంటావు మమ్మీ అంది నవ్య, కలుద్దాం అంటి అని అందరు కోరస్ గా అన్నారు నవ్య ఫ్రెండ్స్, సరే చూద్దాంలే అని బదులిచ్చింది శోభ. **** సార్ ఇక్కడ కృష్ణమూర్తి దంపతులు ఎక్కడవున్నారు అని అన్నదాన సత్రంలోని వెళ్లి అక్కడ కూర్చున్న వ్యక్తిని ఉద్దేశించి అడిగింది నవ్య, ప్రక్కనే సమావేశమందిరం ఉంది, అందులో ఉన్నారమ్మ అన్నాడావ్యక్తి, రండి మమ్మి వెళదాం, ఎవరో చూడాలి అని ఉత్సాహంతో నవ్య పరుగులాంటి నడకతో వెళుతుండగా వెనక శోభ, నవ్య ఫ్రెండ్స్ అనుసరించారు. ఏంటి బాబయ్ ఎవరైనా వస్తున్నారా, మాటమాటకి దర్వాజవైపుచూస్తున్న శంకరలింగం మాస్టారును ఉద్దేశించి అన్నాడు కృష్ణ మూర్తి, అవును నాన్న నా మనమరాలి కోసం చూస్తున్న అని బదులిచ్చాడు శంకరలింగం మాస్టారు, మనమరాల నాకుతెలియని మనమరాలు కూడ ఉందా మీకు అని బృకిటి ముడివడుతుండగా అన్నాడు కృష్ణమూర్తి, ఆదిగో వచ్చేసింది నా మనమరాలు నవ్య అని లోపలికి అడుగు పెడుతున్న నవ్యకు ఎదురెళ్ళాడు శంకరలింగం మాస్టారు, నవ్య ను చూడగానే కుర్చీలో అలాగే స్తంభించిపోయాడు కృష్ణమూర్తి, అవును ఈ అమ్మాయి ఎవరు అచ్చు శోభలానే వుంది, ఆమె కూతురు కాదుకదా, బహుశా భార్యభర్తలు వచ్చారేమో అని ఆలోచిస్తూ, ఒక్కసారిగా లేచి నిల్చొని తనని చూడడం ఇష్టంలేదన్నట్లు ప్రక్కదారి గుండా వెళ్ళడానికి రెండు అడుగులు వేసాడు కృష్ణమూర్తి, కృష్ణ అగునాన్న, ఈ అమ్మయి నీ కూతురు నవ్య, విడాకులకు ముందు శోభ కడుపుతోఉంది, అనగానే స్థాణువులా, అయోమయంగా నిల్చుండి పోయాడు కృష్ణమూర్తి, పిచ్చిపట్టిన దానిలా నాన్న అని అరుస్తూ ఒక్క అంగలో కృష్ణమూర్తి మీద వాలిపోయి రోదించసాగింది నవ్య, తలమీద చెయ్యి వేసి దగ్గరకు తీసుకొని తలను ఛాతికి ఆదుముకొని, నీవు పుట్టావనే విషయమే తెలియదు నాన్న అని కన్నీళ్ళు ధారగా వస్తుండగా ఆనందపారవశ్యంతో నవ్య తలమీద ముద్దుపెట్టుకున్నాడు కృష్ణమూర్తి, జరుగుతున్నదంతా దర్వాజ బయటవుండి ఏం జరుగుతుందో తెలియని అయోమయంలో చూస్తున్న శోభ కొద్ది కొద్దిగా అర్థమై ఇకఅక్కడ వుండలేనని భావించి వివర్ణమైనమోహంతో కంటినుండి నీరుజాలువారుతుండగా గిరుక్కున వెనక్కితిరిగి వెళ్ళడానికి సిద్దమవుతుండగా, శోభఇటురామ్మ అని శంకరలింగం మాస్టారు పిలవగానే తలెత్తి మాస్టారు కేసి చూసి చప్పునతలవంచుకుంది శోభ, వెంటవున్న నవ్యస్నేహితులు శోభను పట్టుకొని ముందుకు నడిపిస్తుండగా మెల్లిగా అడుగులో అడుగువేస్తూ కృష్ణమూర్తి పాదాలపై ఒరిగి ఏడ్వసాగింది శోభ, తనని లేపాలని అనిపించక స్థాణువులా ఉండిపోయాడు కృష్ణమూర్తి, నాన్న కృష్ణ శోభ ఇప్పటివరకు పచ్చత్తాపంతో కూడిన ఒకరకమైన జైలు లాంటి జీవితం గడిపింది, భర్తకు దూరమై చేసిపాపానికి ఇప్పటివరకు అనునిత్యం నరకం అనుభవిస్తూనే ఉంది, "విడిపోదాము అనుకునే దంపతులు ప్రతిఒక్కరు జరిగినదానిలో తమతప్పు ఎంతవుందో ఆత్మపరిశీలన చేసుకోవాలి" విడాకులు పొందిననాటినుండి సంతోషానికి దూరమైనశోభ గూర్చి, నేను పెళ్లికి వెళ్లినపుడు మననవ్య నన్ను కలిసాక నేను పూర్తిగా తనగూర్చి తెలుసుకున్నాను, జరిగిపోయినకాలం మల్లీరాదు, ఇప్పటికి నీవు తనని మరిచిపోలేదు, ఇంకా తన జ్ఞాపకాలతోనే జీవిస్తున్నావు, మీ అమ్మాయి నా మనమరాలు నవ్యసూచన మేరకు రేపు ఉదయం దేవుని సన్నిధిలో మీకు మళ్ళీ వివాహం చేయనిశ్చయించాము, ఈ రాత్రికి మనఆశ్రమం లోని వారు అందరిని పెళ్లికిరమ్మని పిలవాలి, ఇకపదండి ఈపూట మీరు అందరం సత్రంలో రెస్ట్ తీసుకోండి, నేను నవ్య ఆ ఏర్పాట్లలో ఉంటాము అని శంకరలింగం మాస్టారు అంటూవుండగా, వంగి శోభ భుజాలపై చేతులువేసి లేపి అక్కువచేర్చుకున్నాడు కృష్ణమూర్తి. *సమాప్తం*