యుధ్ధంలో పాల్గొనడానికి ముందు కొన్ని నియమాలు చేసుకున్నారు.

పోరు సూర్యోదయం కంటే ముందుగానే ప్రారంభం కావాలి మరియు సరిగ్గా సూర్యాస్తమయం సమయానికి ముగియాలి.

బహుళ యోధులు ఒక్క యోధునిపై దాడి చేయలేరు.

ఇద్దరు యోధులు ఒకే ఆయుధాలను కలిగి ఉన్నట్లయితే మరియు వారు ఒకే పర్వతంపై ఉంటే (కొండ, గుర్రం, ఏనుగు లేదా రథం లేకుండా) ద్వంద్వ పోరాటం లేదా సుదీర్ఘ వ్యక్తిగత పోరాటంలో పాల్గొనవచ్చు.

లొంగిపోయిన యోధుని ఏ యోధుడు చంపలేడు లేదా గాయపరచడు.

లొంగిపోయే వ్యక్తి యుద్ధ ఖైదీ అవుతాడు మరియు యుద్ధ ఖైదీ యొక్క రక్షణకు లోబడి ఉంటాడు.

నిరాయుధ యోధుని ఏ యోధుడు చంపలేడు లేదా గాయపరచడు.

ఏ యోధుడూ అపస్మారక స్థితిలో ఉన్న యోధుడ్ని చంపలేడు లేదా గాయపరచడు.

యుద్ధంలో పాల్గొనని వ్యక్తిని లేదా జంతువును ఏ యోధుడు చంపడం లేదా గాయపరచడం చేయకూడదు.

వెనుకకు తిరిగిన యోధుని ఏ యోధుడు చంపలేడు లేదా గాయపరచడు.

ప్రత్యక్ష ముప్పుగా పరిగణించని జంతువును ఏ యోధుడు కొట్టకూడదు.

ప్రతి ఆయుధానికి నిర్దిష్ట నియమాలను పాటించాలి. ఉదాహరణకు, జాపత్రి యుద్ధంలో నడుము క్రింద కొట్టడం నిషేధించబడింది.

యోధులు ఎలాంటి 'అన్యాయమైన' యుద్ధంలో పాల్గొనకూడదు.

మహిళలు, యుద్ధ ఖైదీలు, రైతుల జీవితాలు పవిత్రమైనవి.

భూమిని దోచుకోవడం నిషేధించబడింది.

అన్యాయమైన యుద్ధం.

శుక్ర తన నీతిసారలో ఈ సమాచారాన్ని అందించాడు.

5 'బలహీనమైన రాజుకు రాష్ట్రాన్ని కాపాడుకోవడంలో
ఎప్పుడూ సమస్యలు ఎదురవుతున్నాయని అతను పేర్కొన్నాడు .
ఈ పరిస్థితిని ఎదుర్కోవటానికి, శుక్ర మూడు సాధ్యమైన చర్యలను సూచించాడు: బలహీనమైన రాజు తన శత్రువుతో శాంతి ఒప్పందం (సంధి) కుదుర్చుకోవాలి
, లేదా మంత్ర యుద్ధం (కుతంత్రాల యుద్ధం) లేదా కుట్ట యుద్ధం
(అన్యాయమైన యుద్ధం)ని ఆశ్రయించాలి.
అతను మంత్ర యుద్ధం మరియు కుట్టా యుద్ధం శత్రువులను వెనుక మరియు అన్ని వైపుల నుండి వేధించడానికి అతని సాయుధ బలగాలను నాశనం చేయడానికి స్వీకరించారు.
కౌటిల్యుడు, తన అర్థశాస్త్రంలో , రాష్ట్రం యొక్క ప్రయోజనం కోసం మూడు రకాల యుద్ధాలను పేర్కొన్నాడు
: బహిరంగ యుద్ధం; దాచిన యుద్ధం; మరియు నిశ్శబ్ద యుద్ధం.
కౌటిల్యుడు అంగీకరించినప్పటికీ బహిరంగ యుద్ధమే అత్యంత నీతియుక్తమైన యుద్ధం అని, రాజ్యం యొక్క స్థిరీకరణ మరియు విస్తరణ కోసం ఈ రకమైన యుద్ధాలలో దేనినైనా అతను వ్యతిరేకించలేదు ;
అధర్మ యుద్దంలో (అధర్మ యుద్ధం) యుద్ధ ప్రకటన సాధ్యం కాదు,
ఎందుకంటే అది రహస్య యుద్ధం."

ఏది ఏమైనప్పటికీ ధర్మయుద్ధం లేదా ధర్మయుద్ధం అనేది శుక్ర చెప్పినదానిని తట్టుకోలేక, పేర్కొన్న ఏవైనా లేదా అన్ని కారణాల వల్ల జరిగేది.

కౌటిల్యుని అభిప్రాయాలు.

కౌటిల్యుడు తన అర్థ శాస్త్రంలో వ్యక్తిగత లాభం కోసం యుద్ధ సమయంలో వాదించాడు.

దీనికి శాస్త్రాల అనుమతి లేదు.

మహాభారత యుద్ధ సమయంలో కృష్ణుడు అనుసరించిన పద్ధతులు వివిధ సందర్భాలలో శాస్త్రాలచే ఆమోదించబడలేదు, అయినప్పటికీ కృష్ణుడు వాటిని 'ధర్మ ప్రయోజనాల కోసం' సమర్థించాడు.

శకుని మహాభారతంలో గాంధారికి తమ్ముడు. దుర్యోధనుని మేనమామ.
మహాభారతయుధ్ధంలో శకుని పాత్ర వెన్నుముక వంటిది. గాంధార దేశరాజు సుబలుడు ఇతనికి గాంధారి,తేజశ్రవ, దశార్ణ,నికృతి, శుభ ,సంహిత, సంభవ,సత్యసేన, సత్యవ్రత,సుదేష్ణ అనే పెర్లు కలిగిన కుమార్తేలు,శకుని, గవాక్షుడు,గజుడు,వృషకుడు,వంటి పలువురు కుమారులుఉన్నారు. ద్వాపరాంశన జన్మించినవాడు శకుని.ఇతనికి గాంధార,గాంధారపతి, గాంధారరాజా, గాంధారరాజపుత్ర, గాంధార రాజసుత,కితప,పర్వతీయ,సౌబల,సౌబలక,సౌబలేయ,సుబలజ,సుబలపుత్ర,సుబలసుత,సుబలాత్మజా వంటి పలు పేర్లతొ పిలవ బడ్డాడు. యుధ్ధరంగంలో సైన్యాన్ని తీర్చిదిద్దడాన్ని'భోగం'అంటారు.ఏనుగు

కాళ్లమద్య చొరబడి దాన్ని తనగధతో కూల్చేవిద్య'అంజలిక'లోభీముడు

ఎంతోనిపుణుడు.ధర్మయుధ్ధంగా చెప్పబడిన ఈయుధ్ధభూమిలో... ... ఎనిమిదవరోజు భీష్ముడు తమసేనలను 'కూర్మ'వ్యూహాన్ని పన్నాడు. పాండవ సర్వసేనాని ధృష్టద్యుమ్నుడు తనసేనలను 'శృంగాటక' వ్యూహాన్ని పన్నాడు.భీమ సాత్యకీలు ఇరువురు శృంగంరెండు కొమ్ములుగా అర్జునుడు దానిమధ్యభాగంలో ఉన్నాడు.ధర్మరాజు నకుల సహదేవులు దానివెనుక భాగంలో ఉన్నారు.అభిమన్యుడు, విరాటుడు, ఘటోత్కచుడు,ద్రౌపదేయులు దానిపృష్ఠభాగానఉన్నారు . యుద్ధప్రారంభంనుండి ఘటోత్కచుడు మాయయుధ్ధంతో కౌరవసేనలపై విరుచుకుపడ్డాడు.భీష్ముడు ప్రచండభానుడి లా రణరంగం అంతటా

తిరుగుతూ పాండసేనలను వధించసాగాడు.అదిచూసినభీముడు భీష్ముని సారధిని సంహరించాడు.భీష్మునిరధం ఎటోవెళ్లిపోయింది.భీమునిపైకి సునాభుడు,వాడిసోదరులు వచ్చారు.క్రోధంతో భీముడు వాళ్లందరిని యమపురికి పరికిపంపాడు.అదిచూసిన దుర్యోధనుడు భీష్మునితో మొరపెట్టుకున్నాడు.భీష్ముడు భీముని తాకడంచూసిన ధర్మరాజు భీమునికి సహాయంగా సాత్యకి,శిఖండిలను పంపించాడు.శకునితనయులు ఆరుగురు రణరంగంలో కూలిపోయారు.శిఖండినిచూసిన భీష్ముడు తప్పుకున్నాడు.భీమునిపైకి వచ్చిన దుర్యోధనుని ధనస్సు తుంచి వాడిబాణాలతో కవచాన్ని ఛేదించి గాయపరచాడు భీముడు.దుర్యోధనునికి సహాయంగా వచ్చిద్రోణుని

ఘటోత్కచుడు,ఉపపాండవులు అడ్డుకున్నారు.సూర్యుడు కుంగటంతో

యుద్ధంఆగిపోయింది.

ఆరాత్రి కర్ణుని కలసినదుర్యోధనుడు 'మిత్రమా నువ్వు యుధ్ధభూమికిరావాలి.పాండవపకక్షపాతులైన భీష్ముడు,ద్రోణుడు మనసుపెట్టియుద్ధంచేయడంలేదు'అన్నాడు. 'మిత్రమా బంధుత్వంవలన కలిగిన ఆత్మీయతకంటే స్నేహంవలన కలిగినఆత్మీయత గొప్పది.కొంతఓపికపట్టు నీకు విజయం చేకూర్చుతాను'అనిఓదార్చాడు కర్ణుడు.

భీష్ముని కలసిన దుర్యోధనుడు పాదాభివందనం చేసి'' పెద్దలు

మిమ్మునమ్మి యుద్ధం ఆరంభించాను,నాసోదరులు నాకళ్ల ముందే బలిఅవుతుంటే చూడలేకున్నాను.మీరు మనసుపెడితే ఈయుధ్ధం ఇన్నిరోజులు కొనసాగుతుందా''అన్నాడు .

''నాయనా భూలోకంలో ఎవ్వరు అర్జునుని గెలువలేరు.నేను శిఖండికి ఎదురు పడను.నీకు ముందే యుధ్ధం వద్దని చెప్పాను,నామాట నీవు వినలేదు రేపు నా పరాక్రమం చూపుతాను వెళ్లిరా'' అన్నాడు భీష్ముడు.తృప్తికలిగిన రారాజు తనగుడారంచేరి విశ్రమించాడు.