ఫైనల్ కన్నులు నులుముకుంటూ నిద్ర లేస్తుంది గోవిందాపురం. ఒక్క రాధ నిద్రపోతున్న ఇంటిని మాత్రం తన పరిధిలో లేదంటుంది. పొలం గట్టుపై చెంగు చెంగున గెంతుతున్న లేగదూడ గంట శబ్దానికి అనుగుణంగా,రంగయ్య తిప్పుతున్న గానుగ చేస్తున్న శబ్దం లయ కలుపుతుంది. ఊరిలోకి వస్తున్న గుర్రపు బండి చప్పుళ్లు, పీచు మిఠాయి బండి వాడి అరుపులు. పిల్లల హడావుడి బాపు గీసిన అందమైన చిత్రంలా ఉంది. **** ఆ గ్రామంలో ఒక చిన్న ఇంటి ముందు, అమాయకత్వం అణువణువునా నింపుకున్న చిన్న పిల్ల ఆడుకుంటోంది. పేరు రాధ. మనోహరుడు, మానస చోరుడు,గోపికా లోలుడు మాధవుడు సైతం తల తిప్పుకోలేని అందం తనది. రాధ చేతిలో పరికిణీ. బామ్మగారిని ఒప్పించి తనతో పట్నం తీసుకుని వెళ్ళి తనకు నచ్చిన రంగులో కొని పించుకున్న పరికిణీ అది. తన చుట్టూ చుట్టుకుని అటూ ఇటూ తిరుగుతూ ఆనందిస్తోంది రాధ. ఆ పరికిణీకి అంటించిన అద్దాల్లో తన ముఖం చూసి మురిసిపోతుంది . ఆనందంగా నవ్వుతుంది. రాధ తన పరికిణీని గట్టిగా పట్టుకుని పరుగులు తీసింది. ఆ పరికిణీ మెరిసిపోతున్న సూర్యకాంతిలో ఇంద్రధనస్సులా మెరిసింది. అందులో తన ముఖం చూసి నవ్వుకుంది. ఆ నవ్వు గ్రామమంతటా వినిపించింది. గ్రామంలో పండుగ సందడి మొదలైంది. గుడి ప్రాంగణం భక్తులతో నిండి పోయింది. అందరూ కొత్త బట్టలు వేసుకుని, దైవానికి తమ కొర్కెలు విన్నవించుకునేందుకు తరలి వెళ్తున్నారు. అందులో రాధ కూడా ఉంది. అందరికీ తన పరికిణీ చూపిస్తూ, నాన్నమ చేతులు పట్టుకుని ముందుకు సాగిపోతుంది. పగలంతా, పరికిణీని చూపిస్తూ అందరితో సరదాగా గడిపేసిన రాధ అలసి సోలసి నిద్రలోకి జారుకుంది. ఆమె కలలో తన పరికిణీతో ఇంద్రధనుస్సుపై కూర్చుని తన నాన్నమ్మతో కబుర్లు చెప్పుకుంటూ, చందమామకు తన పరికిణీ చూపిస్తూ, కవ్విస్తుంది. **** కలలోనుండి మేల్కొన్న రాధకు , తన చేతిలోని పరికిణీని సాధారణంగా కనిపిస్తుంది. కానీ, ఆమె మనసులో మాత్రం, ఆ పరికిణీ ఒక అపురూపమైన వస్తువుగానే ఉంది. రాధ పెద్దదైంది. కానీ, ఆమె మనసులో పరికిణీ ఒక మధురమైన జ్ఞాపకాల్ని మిగిల్చింది. నేటికీ తన గదిలో పరికిణీ కొరకు కొంత స్థలాన్ని కేటాయించే అంత మక్కువను పెంచుకుంది. నాన్నమ్మ జ్ఞాపకాలను పరికిణీతో ముడివేస్తూ. ఆ పరికిణీ ఆమెకు చిన్నప్పుడు ఎంత ఆనందాన్ని ఇచ్చిందో, ఆమె జీవితాంతం ఆ ఆనందాన్ని గుర్తు చేస్తూనే ఉంటుంది. బాల్యం ఎంత అమూల్యమైనదో, కుటుంబ బంధాల ప్రాముఖ్యత, జీవితంలోని చిన్న చిన్న ఆనందాలను ఆస్వాదించడం ఎంతో ముఖ్యం.