శరణ్య పెళ్ళికి ఒప్పుకుంది” . ఫోన్ లో ఎటువంటి భావం బయట పడకుండా వుండేలా నెమ్మదిగా వినపడింది భారతి గొంతు. “ఓహ్ ఎంత మంచి వార్త చెప్పావు” ఆఫీసు లో వున్నాను అన్న విషయం కూడా మరిచి పోయి అరిచినంత పని చేశాను.”ఇంటికి రా మిగిలినవన్నీ తీరికగా చెపుతాను “అంటూ ఫోన్ పెట్టేసింది . తొందరగా ఆఫీసు పని చక్కపెట్టేసి కారు లో భారతిని ముఖ్యంగా శరణ్య ని అభినిందిచాలని బయలుదేరను కారు ముందుకి మనసు గతం లోకి పరుగుపెడుతోంది .మేము భారతి పక్కపక్క ఇళ్ళల్లో వుండేవాళ్లము.ఇద్దరి ఆర్ధిక స్తోమతులు ఇంచుమించుగా ఒక్కలాగానే వుండేవి.భారతి ఆ రోజుల్లోనే తనని ఇష్టపడి తన అభిప్రాయాలకు విలువనిచ్చేరవీంద్ర ని పెళ్లిచేసుకోంది.మిగిలిన తన అక్కల పెళ్లిళ్లు అన్నీ పెద్దలు కుదిర్చి చేసు కొన్నవే .భారతి కి ఇద్దరు ఆడ పిల్లలే ,పెద్దపిల్ల భావన తల్లితండ్రులు చూసిన సంబంధం చేసుకొంది.శరణ్య పెళ్లి ఈడు వచ్చినప్పటి నుంచి తనకి పెళ్ళే వద్దని, కారణం అడిగితే చేసుకొన్నవాళ్లు ఎవ్వరూ సుఖంగా వుండటం లేదు .నాకు పెళ్లి అన్న సంప్రదాయం మీద గౌరవం లేదు దయచేసి నాకు పెళ్లి సంబంధాలు చూడకండి అని ఖరఖండిగా చెప్పింది,ఈ నేపధ్యంలో ఈ వార్త కొంత మనసుకి తెరిపి నిచ్చింది . ఈ మధ్య కాలంలో అమ్మాయిల నోట పెళ్ళికి ఒప్పుకుంది అన్నపదంఅరుదుగా వినపడుతోంది.నేను పనిచేస్తున్న ఆఫీసు లో మగపిల్లలు వున్న తల్లి తండ్రులు చాలా మంది వున్నారు .లంచ్ టైమ్లో పిల్లల పెళ్లి విషయాలు మాట్లాడుతువుంటారు.సమాజంలో జరుగుతున్న ఆధునిక మార్పులకు చిన్న వేదికలా వుంటుంది. ఒక్కళ్ళది ఒక్కొక్క అనుభవం . ఈసారి కూడా నీ ఖర్మ కి అమ్మాయి పుట్టిందిరా,ఈ కానుపులో కూడా మైనస్ రా,అమ్మాయీ గుదిబండలా వుంది,గుండెల మీద కుంపటిల వుంది ,ఎప్పటి కి ఈ పీడ వదులుతుందో ఇలాంటి మాటలు వింటూ గడిచింది మాతరం. మరిఇప్పుడో అబ్బాయి కి అమ్మాయి దొరికితే చాలుర బాబు ఆన్నరోజులు వచ్చేశాయీ……” అమ్మ ఇంటికి వచ్చేశాము” అన్న డ్రైవరు మాటతో తుళ్లిపడి డోర్ తీసుకొని నేనుఇంట్లో కి రావడం చూసి భారతిఎదురు వచ్చి లోనికి తీసుకెళ్లింది.ఇల్లంతా యుద్ధం ముగిసిన తర్వాత వున్నయుద్ద భూమిల అంత ప్రశాంతంగా వుంది. “శరణ్య తన గదిలో వుంది మాట్లాడుతూ వుండు కాఫీ కలుపుకొని వస్తాను “అని చెప్పి వంటింట్లోకి వెళ్లింది. శరణ్య నన్ను చూస్తూనే విప్పారిన మొహంతో” రండి ఆంటీ మీ కోసమే చూస్తున్న” అని మంచంమీద కూర్చోపెట్టింది.”చాలా థాంక్స్ ఆంటీ రఘుని కలవమని మీరు చెప్పినందుకు.....అమ్మ పోరు పడలేక కొన్ని సంబంధాలు చూశాక కొంత మందిని కలిశాక నాకు పెళ్లిమీద ముఖ్యంగా అబ్బాయిల మీద గౌరవం పోయింది. కానీ మీ మీద గౌరవం తో మీరు చెప్పిన మాట వల్లే రఘుని కలవాలనుకొన్నాను.” సంతోషం తో చెయ్యి పట్టుకొని గలగల చెప్పెస్తోంది. “వుండండి ఆంటీ మీకు మంచి కాఫీ తీసుకొని వస్తాను “అంటూ చిన్నపిల్లల సంబరపడుతూ వెళ్ళింది. కొన్ని నెలల క్రితం వరకు శరణ్యపెళ్లి అన్నా,పెళ్లి కొడుకులన్నా మగపెళ్ళివారు, మర్యాదలు అలాంటి మాటలు వస్తే చాలు శివంగిలా ఎగిరిపడుతూ మాట్లాదేదీ.భారతి కూతురి వాలకంతో చాలా బెంగపెట్టేసుకొంది.శరణ్య మాత్రం తన మనసు తెలిసి తనని గౌరవించే మనిషి దొరికితనే పెళ్లి లేకపోతే లేదూ అని చెపుతోంది. భారతి మానసిక వేదన చూడలేక ఒకసారి శరణ్య ని పెళ్ళి మీద ఎందుకంత వ్యతిరేక భావం కలిగిందో అని అడిగితే “ఎంత మంది జంటలని చూశాను ఆంటీ …..నాకు వాళ్ళల్లోఎవరు సంతోషంగా కాపురం చేసినట్టు ,చేస్తునట్టు అనిపించటం లేదు ,మీ ముందు బామ్మ తరం లో ఆడవారు ఏమి చేయలేక ,పెద్దలిని ఎదిరించలేక ఇష్టం వున్న ,లేకపోయినా సర్దుకొని పోయారు, మా అమ్మ తరం లో ఆర్ధిక స్తోమత వల్ల కొంత మంది భర్తలని ఎదిరించి లేదా విడాకులు పొంది కొంత వుపశమనం పొందగలిగారు.మా పిన్ని సమయం వచ్చేటప్పటికి గృహహింస చట్టం సహాయం తో తమ హక్కులని కాపాదుకోగలిగారు, ఇప్పటి మా తరం పిల్లలు అసలు పెళ్లి అనేనీళ్ల లోకి దూకే ముందే అది ఎంత అవసరమో అని ఆలోచిస్తున్నారు.సరిగా బాధ్యతయుతంగా పెరగని మగ పిల్లాడిని పెళ్లి అనే పేరుతో జీవితం లోకి తెచ్చుకొని జీవితాంతమ్ వాళ్ళని భరిస్తూ లేదా వాళ్ళని మనకి తగ్గట్టుగా మార్చుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తూ…తిట్టుకొంటు పెళ్లి అనే నరకం లో బ్రతకటం కన్నా... అసలు పెళ్ళి అన్నది ఇరువురికి ఎంత అవసరము, పెళ్ళిమీద ఎంత నమ్మకము, గౌరవము వున్నదో కొంత అవగహన కలిగాకే ముందు అడుగు ఇద్దరము వెయ్యాలి అన్న నా భావం తో ఎవరు ఏకీభవిస్తారో అలాంటివాడినే చేసుకోవాలని నా వుద్దేశం.”చాలా ఘాటుగా నెమ్మదిగా చెప్పింది. నిజమేనేమో కదా!90% వరకు ఆడవాళ్లే సంసారం అనే బంధం నిలబడటానికి తమవంతు సహాయ సహకారంఅందిస్తున్నారు. కానీ ఇప్పటి ఆడపిల్లల వ్యక్తిత్వం, ఆలోచన విధానం మారినది . మగవాళ్ళ అహంకారంలో ,ఆలోచన విధానం లో అప్పటికి ఇప్పటికీ చెప్పుకోతగ్గ పెద్ద మార్పు రాలేదు,కొంత మంది మగవారు విదేశాల లోఅక్కడి వాళ్ళని చూసి కొంత వరకు వంటపని ,ఇంటిపని లో తమ భాద్యత నిర్వర్తిస్తున్నారు. పురుషాధిక్య సమాజం కదాఇప్పటి ఆడవాళ్ళు తమ మనుసులోని మాట చెపితే ఈ మధ్య ఆడవాళ్ళకి బలుపు ఎక్కువ అయ్యింది అనే మాట వినిపిస్తోంది. “ఏమిటీ అంత ఆలోచనలో పడ్డావు? నోరు తీపి చేసుకొని,వేడి పకోడీ తిను అంటూ ప్లేట్ నిండా మైసూర్ పాక్, వేడి పకోడీ పళ్ళెంతో గదిలోకి వచ్చింది.”అంతా నీ పుణ్యమే బిందు …మా శరణ్య తిక్క తనం తెలిసి కూడా మీ బావగారి అబ్బాయి రఘు ని పెళ్ళికి ఒప్పించి మా నెత్తిన పాలు పోసావు.లేకపోతే అది చెప్పిన వాటిలో నిజమున్న ఎవరు పెళ్ళికి ముందే ఇది పెట్టె కండిషన్స్ఒప్పుకొని ముందుకు వస్తారే....ఏదో నీ పుణ్యమా అని అది పెళ్ళికి ఒప్పుకొంది..సంతోషము తో భారతి గొంతు జీర పోయింది. కాఫీ కప్ కింద పెడుతూ “భలే దానివే ఇందులో నేను చేసినది ఏముంది?శరణ్య చక్కని చుక్క లా వుంటుంది .బాగా చదువు కొంది,బ్యాంక్క్ లో జాబ్ చేస్తోంది .వీణ వాయిస్తుంది.అన్నిటి కన్నా మంచి మనసున్న మనిషి...అలాంటి అమ్మాయి దొరకటం రఘు అదృష్టం అని అనాలి. వెళ్ళి వస్తాను ..రఘు తో ఏమి మాట్లాడవు అని శరణ్యని ఇబ్బంది పెట్టకు సుమీ..ఆ మాత్రము చేసుకొనేవాడి తో నిర్భయంగా మాట్లాడే అవసరం ఎంతో వుంది ..నేను ఇక్కడినుంచి మా బావగరింటికి వెళుతున్నాను.తర్వాత నీకు ఫోన్ చేస్తా..వస్తా శరణ్య ....కారు దాకా వచ్చిన ఇద్దరినీ మనస్పూర్తిగా అభినిందించింది. రఘు వరస కి మా వారి పెద్దమ్మ కొడుకు ఐనా చిన్నప్పటినుంచి మా ఇద్దరు ఆడపిల్లలతో కలిసి పెరిగాడు. ఎం.ఎస్ చేసి వచ్చి ఇప్పుడు మంచి ఉద్యోగంలో స్తీరపడ్డాడు .మా రెండో అమ్మాయి పెళ్ళి లో శరణ్య ని చూశాడు.మా పిల్లల ద్వారా శరణ్య మనోభావాలు తెలిసుకొన్నాడు,శరణ్య ని కలిసి మాట్లాడితే బాగుంటుంది అని నన్ను అడిగాడు.కలిసే ముందు తను ఎవరో శరణ్య కి చెప్పవద్దు అని కోరాడు. “ మీరు వస్తారని ఎదురు చూస్తున్నా “అంటూ లోపలికి తీసుకొని వెళ్ళి” శరణ్యలాంటి అమ్మాయి ని కలిసి తనని క్లోజ్ గా అర్థం చేసుకొనే వీలు కలిపించి నందుకు. మీకు ప్రత్యెకంగా థాంక్స్ చెప్పాలి పిన్ని” అంటూ సోఫా లో కూర్చో పెట్టాడు. “పెళ్ళికి ఒప్పు కున్నావు కదా ! ఎలాంటి కండిషన్స్ పెట్టింది రా?నువ్వు ఎలా అగ్రీ అయ్యావు? నువ్వు మనస్పూర్తి గా అంగీకరించవా?”వద్దు వద్దు అనుకొంటూనే వుండబట్టలేక అడిగేసాను. “భలే దానివి పిన్ని.. శరణ్య మాట్లాడినదానిలో ఒక్కటి కూడా తప్పు అనేల లేవు,కలిసి జీవితం గడపాల్సిన వారు ఎలా వుంటే ఇద్దరికీ బాగుంటుందో ముందే చెప్పింది.మీ తరం లేదా ఆ ముందు తరం లో ఆడవాళ్ళు కూడా జీవిత భాగస్వామి ఇలావుండాలి అని అనుకొనే వారు కానీపెళ్ళికి ముందు చెప్పే వీలులేదు, పోనీపెళ్ళి అయ్యాక చెప్పిన ...అర్ధం చేసుకునే అంత విశాల భావాలు లేవు,మగవాడిని అన్న అహంకారం తప్ప చెపుతున్న విషయం అర్థం చేసుకుందామన్నఆలోచనలేదు. నా చిన్నతనం లో మా బామ్మ ఎంత మనోవేదన పడిందో నాకు తెలుసు తాత పోయాక బామ్మ మొహం లో గొప్ప రిలీఫ్ కూడా నేను గమనించాను,అమ్మ ,పెద్దమ్మ వాళ్ళు నిత్యం పడుతున్న మానసిక సంఘర్షణ నేను కూడా చూస్తూ వుంటాను .. తనకి అలాంటి పరిస్థితి నిత్యం వుండకొడదని అడిగింది .అలాంటి ప్రశాంతమైన జీవితం ప్రతి ఆడపిల్ల కోరుకోవడం లో పెద్ద తప్పేమీ కాదుకదా.... పెళ్ళి అంటేనే సర్దుకు పోవటం అని మా కాలం యువత కూడా ఒప్పుకోవాలి పిన్ని తప్పదు,కానీ అది ఎంత శాతం అన్నదే ప్రశ్న. మా బామ్మ కాలం లో తాత ఎంత చెపితే అంత.బామ్మకి ఏ విషయం లోనూ తన అభిప్రాయం చెప్పే అధికారమే లెదు.తర్వాత తరం పాటించకపోయిన కనీ సం విన్నారు.ఆ తర్వాత తరం మీకు మాట్లాడే అర్హత లేదన్నారు....దాంతో విడాకులు,గృహ హింస లాంటి అధికారం చట్టాలు మొదలయ్యయి. కాలం మారింది. మాలాగే ఆడవాళ్లు కూడా పెద్ద చదువులు చదువుతున్నారు,మాతో సమానంగా వుద్యోగ భాద్యతలు నిర్వహిస్తున్నారు, అప్పట్లో మాకు ఎలా జీవిత భాగస్వామిని ఎంచుకొనే అధికారం వుండేదో,ఇప్పుడు అమ్మాయి ల కి ఆ అర్హత వుంది.తనుకూడా వుద్యోగస్తురాలైన కారణనా అత్తమామల భాద్యత సంర్ధవంతంగా నిర్వహించలేదు కాబట్టి తగిన వసతులు ముందే ఏర్పర్చు కోవడం తప్పని అంటే ఎలా?తన తల్లితండ్రుల గురించి కూడా ఆలోచించి వాళ్ళకి నేను ఎలా సహాయపడగలనో చెప్పింది. మగవాళ్ళు అందరూ చెడ్డవారని నా అభిప్రాయం కాదు.కొంచెం ఆడవాళ్ళకి అన్నీ విధాలా సపోర్ట్ గా వుండివుంటేకుటుంబ పరిస్తితులు, సమాజపు విలువలు ఇంకా కొంచెం మెరుగ్గా వుండేవనిపిస్తోంది “ ఏ ఆడపిల్లలిని సమాజం చిన్న చూపు చూ సి తోక్కెసిందో మళ్ళీ ఆ సమాజమే చదువుకొని ఆర్ది కంగ స్వతంత్రులై తమకాళ్ళ మీద నిలబడిన ఆడవాళ్ళు తమ పెళ్ళి, భావి జీవితం ఎలా వుండాలో నిర్ణయం తీసుకొనే హక్కుతప్పని అంటే ఎలా??,మొదటి నుంచి మగ పిల్లల పెంపకం లో తల్లితండ్రుల పాత్ర భాద్యత యుతంగా వుండి వుంటే ఇప్పటి ఈ తరం ఆడపిల్లలోఇంత విపరీత ధోరణి కలిగెదే కాదేమో..... రఘు గొంతు కొంచెం ఆవేశంగా విన పడింది.. నా మనసులో వున్న భావాలకి ఒక రూపం కలిగేలా మాట్లాడింది శరణ్య,తన వ్యక్తిత్వం నాకు అన్ని విధాలా నచ్చి తను మెచ్చుకునే భర్తగా వుండాలని మనస్ఫూర్తిగా పెళ్ళికి ఒప్పుకొన్నాను పిన్ని. నేటి యువత సమాజం లో మారుతున్న ఆడవాళ్ళమానసిక స్థైర్యం ని గుర్తించి పెళ్లి,ఆ పెళ్ళిచూపులు అన్న సంప్రదాయాన్నిగౌరవిస్తూ కొత్త ఒరవడి కి తెర తీస్తున్న రఘుశరణ్య ల కాపురం ఎందరికో ఆదర్శం కావాలని మనసులోనే అభినందిస్తు సంతోషం తోకారు సీట్లో వాలాను.