ఒక అందమైన అడవి. ఆ అడవిలో ఒక అందమైన నది. ఆ నదిలో ' బుద్ధిశీలుడు ' అనే ఒక తాబేలు నివసిస్తుండేది. అది ఒంటరిగా సంచరిస్తూ ఒక మంచి స్నేహితుని కోసం అన్వేషిస్తూండగా నది ఒడ్డున ఒక ఎండ్రకాయ కంపించింది.దానిని చూడగానే తాబేలుకు ఎందుకో గాని మంచి అభిప్రాయం కలిగింది. ఎండ్రకాయ దగ్గరకు వెళ్ళి " మిత్రమా ! సరైన స్నేహితుని కోసం అన్వేషిస్తున్నా, ఎందుకో నాకు సరైన స్నేహితుడివి నువ్వేనని అంపించింది. నాతో స్నేహం చేస్తావా ? " అంది తాబేలు. దానికి ఎండ్రకాయ " సరే మిత్రమా ! తప్పకుండా, ఈరోజునుంచీ మనం స్నేహితులం. కానీ నాకు ఆహారంగా ఏదో ఒక పదార్థాన్ని తీసుకురావాలి " అంది.
అందుకు బదులుగా తాబేలు " తప్పకుండా మిత్రమా ! ఈరోజునుండి ఓ స్నేహితుడుగా నీవు కోరినట్ట్లు చేస్తాను " అంది.
అప్పటినుండి వాటి స్నేహం అలా కొనసాగుతోంది.
స్నేహాన్ని, స్నేహితున్ని ఎంతగానో అభిమానించేది తాబేలు. స్వార్థం కోసమే స్నేహం నటించేది ఎండ్రకాయ.
వీటి స్నేహాన్ని గమనిస్తున్న ' దీర్ఘనాసికుడు ' అనే మొసలి, వీటి స్నేహంలోని నిజాయితీని పరీక్షించాలనుకొంది. ఎండ్రకాయ దగ్గరకు వెళ్ళి, " నీ స్నేహితుడు తాబేలును తినాలనుంది. నాకు ఆ తాబేలు జాడ చెబితే నీకు ఏది కావాలన్నా చేసి పెడతాను. " అంది మొసలి. అందుకు ఎండ్రకాయ, " ఓ తప్పకుండా...కానీ, నాకు చేపలు ఆహారంగా ఇవ్వాలి.." అంది.సరేనని ఒప్పుకుంది మొసలి.
ఎండ్రకాయ చెప్పిన జాడను వెతుకుతూ వెళ్ళింది మొసలి. తాబేలు ఎదురైంది, మొసలిని చూసి భయపడింది తాబేలు. అప్పుడు మొసలి ఇలా అంది., " నీ మిత్రుడు ఎండ్రకాయను నాకు తినాలనుంది. ఎండ్రకాయను తింటే కంటికి మంచిదని మా పెద్దవాళ్ళు చెప్పారు. ఎలాగైనా సరే ఎండ్రకాయ నీవద్దకు వచ్చే సమయం చెబితే,దానిని తినేస్తాను. అందుకు బదులుగా నీకు ఏమైనా ఇస్తాను " అంది.
అప్పుడు తాబేలు, " ఓ మొసలీ! నా మిత్రుడుని నువ్వు చంపొద్దు. కావాలంటే నన్ను చంపు..స్నేహం కోసం ప్రాణాలివ్వడానికైనా నేను సిద్ధమే " అని వలవలా ఏడ్చింది.
మొసలి ఆస్చర్యపోయింది. నిజంగా తాబేలుది ఎంతమంచిమన్స్సు అనుకుంది. తాబేలుని వదిలేసింది. " నీ మిత్రుడికి ఎటువంటి అపకారం చేయను " అంది. తాబేలు సంతోషంగా వెళ్ళిపోయింది.
ఓ రోజు మొసలి, ఎండ్రకాయను కలిసి, జరిగిన విషయం చెప్పి, తాబేలు మంచిమన్సౌను కొనియాడింది. ఎండ్ర్కాయ నీచబుద్ధిని తూలనాడింది. స్వార్థాన్ని వదిలి తాబేలుతో స్నేహాన్ని కొనసాగించమని చెప్పింది.
ఎండ్రకాయ సిగ్గుపడింది. తనలోని స్వార్థాన్ని పటాపంచలు చేసుకుంది. పవిత్రమైన స్నేహాన్ని తాబేలుతో కొనసాగించింది.
