వదినగారూ మీకు పిండి రుబ్బటం వచ్చా? " అడిగాడు ఆనంద్.
గులాబ్ జామూన్ నోట్లో పెట్టుకోబోతున్న సుమతి స్పూన్ అలాగే పట్టుకొని " వచ్చండి, ఎందుకు అడుగుతున్నారు?" ప్రశ్నించింది.
"మరేమీ లేదు. నా పర్స్ లో డబ్బులు పెట్టుకోవడం మర్చిపోయినట్లున్నాను." ఖాళీ పర్స్ చూపిస్తూ బిడియంగా అన్నాడు ఆనంద్.
"అయ్యో ఇప్పుడెలా?" కంగారు పడింది సుమతి.
"ఏముంది, హోటల్ వాడికి చెప్పి పప్పు రుబ్బటమే. నాకైతే రుబ్బటం రాదు. మీరు రుబ్బుతుంటే కావాలంటే పక్కనుంచి తోయగలను. ముందే చూసుకోవాల్సింది. వుందనుకున్నాను. సరీ..." దీనంగా అన్నాడు ఆనంద్.
"వుండండి, నాదగ్గర వున్నాయేమో చూస్తాను. " అని పుస్తకాల బాగ్ లో నుంచి పుస్తకాలన్నీ తిరగేసింది. అక్కడక్కడ చిల్లరతో ఐదు రూపాయలు దొరికాయి.
"అమ్మయ్య ఐదు రూపాయలు దొరికాయి. బిల్ పే చేసేయండి.."నిట్టూరుస్తూ ఆ డబ్బు ఆనంద్ కు ఇచ్చింది సుమతి. ఇద్దరూ హోటల్ బయటకు వచ్చి బస్టాండ్ వైపు నడిచారు.
"సారీ వదిన గారూ మీరు చాలా నీరసంగా వుంటే భోజనం చేద్దామని పిలిచాను. ఆ తొందరలో పర్స్ లో డబ్బులు వున్నాయో లేవో చూసుకోలేదు. ఇప్పుడు బస్ లో ఏం వెళతారు రండి నా స్కూటర్ మీద దింపేస్తాను."
వద్దులెండి. మధ్యలో పెట్రోల్ ఐపోతే స్కూటర్ నాతో తోయిస్తారు. " నవ్వుతూ అంది సుమతి.
"అయ్యో లేదండీ పోనీలెండి బస్ టికెట్ కు డబ్బులు వున్నాయా?" అడిగాడు ఆనంద్. వున్నవన్నీ వూడ్చి హోటల్ లో ఇచ్చేసింది. ఏం చెప్పాలో తెలీలేదు సుమతికి.
"ఒక్క నిమిషం.."అని పక్కకు వెళ్ళి అక్కడున్న స్నేహితుని అడిగి ఒక్కరూపాయి తెచ్చి ఇచ్చాడు ఆనంద్.
అమ్మయ్య అనుకొని ఆనంద్ కు బై చెప్పి అప్పుడే వచ్చిన బస్ ఎక్కింది సుమతి.లోపలికి వచ్చిన సుమతితో " సుమా అన్నం తిందువుగాని రా " పిలిచింది సరస్వతి.
"వద్దమ్మా, నేను మా లక్ష్మణస్వామితో తిన్నాను. " జావాబిచ్చింది సుమతి.
"లక్ష్మణస్వామా? అతనెవరు?" కొంత గాభరాగా అడిగింది.
"అబ్బ, అంత కంగారెందుకమ్మా? నా కాబోయే మరిది గారు, ఆనంద్..."
"అతనెక్కడ కలిసాడు? " ఆశ్చర్యంగా అడిగింది సరస్వతి.
"వాళ్ళ కాలేజీ పక్కనే కదా, అప్పుడప్పుడు బస్ స్టాప్ లో కలుస్తుంటాడు. ఈరోజు లాబ్ లో కాస్త పనెక్కువై, బాగా ఆకలేసి నీరసం వచ్చింది. నీరసంగా బస్టాప్ లో బస్ కోసం వెయిట్ చేస్తూంటే వచ్చాడు. నాకు నీరసంగా వుందని పక్కన వున్న హోటల్ కు తీసుకెళ్ళాడు. ఇద్దరం లంచ్ చేసాము.చాలా, ఇంకా వివరంగా చెప్పాలా?" విసుగ్గా అంది సుమతి.
ఊఒ..బాగానే ఉందికానీ ఆ అబ్బాయితోనైనా పెళ్ళికి ముందు అంతగా కలవకు, బాగుండదు" అంటూ ఇంకా ఏమో చెప్పబోయింది సరస్వతి.
"అబ్బా, సోది ఆపమ్మా" అంటూ సుమతి వినిపించుకోకుండా లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.
నలభై సంవత్సరాల తర్వాత హోటల్లో డిన్నర్ తింటూ గులాబ్ జామూన్ నోట్లో పెట్టుకోబోతున్న సుమతికి తన పెళ్ళి కాకముందు మరిది తనని జోక్ చేసిన విషయం గుర్తొచ్చి నవ్వుకుంది.
"ఏంటక్కా మీలో మీరే నవ్వుకుంటున్నారు?"
అరుణ ప్రశ్నకి ఉలిక్కిపడి ఆలోచనలనుంచి తేరుకొని " నలభై ఏళ్ళ క్రితం మీ ఆయన చేసిన నిర్వాకం గుర్తొచ్చి " నవ్వింది సుమతి.
"ఏమి చేసారు?" ఆసక్తిగా ప్రశ్నించింది అరుణ.
ఆరోజు సంగతి చెప్పి " అమ్మో, నాదగ్గర ఎలాగో డబ్బులు వుండబట్టి కాని, లేకపోతే నాతో పప్పు రుబ్బించేవాడు..." అంది సుమతి.
"మీరు మరీనూ వదినగారూ, మీరు రుబ్బుతుంటే నేను పక్కనుంచి తోస్తానని చెప్పను కదా" అమాయకంగా అన్నాడు ఆనంద్.
"నీ మొహం..వాడి దగ్గర డబ్బులు లేకపోవటమేమిటి? నా దగ్గర, నాన్న దగ్గర ఒకళ్ళకొకళ్ళకి తెలీకుండా పడుతుండేవాడు. బస్ కోసం ఇచ్చినవి కూడా వాడివే అయివుంటాయి. ఏరా ఆనంద్....నిజం చెప్పు.ఆరోజు నీదగ్గర డబ్బులు లేవా?" దబాయించాడు అర్జున్.
''అన్నయ్యా! ఏదో కాబోయే వదినగారు కదా అని కాస్త జోక్ చేశాను. అంతే!'' దబాయించాడు అర్జున్.
''హమ్మో! ఎంత ఖతర్నాక్! మీ పుట్టినరోజని పార్టీ ఇస్తానని ఈ ఫైవ్ స్టార్ హోటల్ కు తీసుకొచ్చారు. ఈరోజైనా మీరు బిల్ కడతారా, నాతో కట్టిస్తారా?'' ఉక్రోషంగా అడిగింది సుమతి.
''ఇన్నేళ్లైనా వదినగారికి ఉక్రోషం తగ్గలేదు '' నవ్వుతూ వెయిటర్ తెచ్చిన బిల్ తీసుకుంటూ వదినగారిని ఉడికించాడు ఆనంద్.
''పదమ్మా అరుణా! మనం పోదాం... ఈ వదినా, మరిదీ బిల్ కడతారో, పప్పు రుబ్బుతారో!'' లేచాడు అర్జున్.
