అమ్మ వెళ్ళొస్తానే.... అని కూతురు అల్లుడు మనవరాలు పండుగ ముగించుకొని వెళ్తుoటే మనసంతా ఏదో వెలితి. కుతురు అల్లుడుతో కలిసి దాని అన్నయ్యలు చేసిన అల్లరి పండుగంతా మాఇంట్లొనే ఏమో అని అనిపించింది. నా పెద్ద కొడుకు రెండేండ్ల ప్రాజెక్ట్ ముగించుకొని వారం కిందటే అమెరికా నుంచి వచ్చాడు. నా ఇద్దరు అబ్బాయిలు నా కూతురు అల్లుడు అందరు సాఫ్ట్వేర్ ఇంజినీర్లు.. మా ఇల్లే ఒక సాఫ్ట్వేర్ కంపెనీ లాగుంది. మా పెద్దోడంటుంటాడు బావ మనమే ఒక కంపెనీ పెట్టేద్దాం అని.. అందరు చాల రోజుల తర్వాత కలిసారు ... ఇహ ఒకటే కబుర్లు... అవి ఎంతకీ పూర్తికావు. భోజనానికి కూడా తీరికలేనన్ని కబుర్లు. ప్రేమగా మందలించి బలవంతాన లేపాలి. వారి నాన్నకు పిల్లల ముచ్చట్లు అర్థం కాకపోయినా అబ్బో ఏదో పేద్ద సంబరం....మధ్యమధ్యలో కబుర్లు చెప్పుకొని చెప్పుకొని అలసిపోతారేమో అని పండ్లు ఫలహారాలు అన్ని వున్నచోటికే సప్లియర్ పని అందుకున్నారు వాళ్ళ నాన్న....

మొత్తనికి నా భాగ్యం అందర్నీ ఒప్పించింది బెంగళూరుకు మారిపోవడానికి ...దానికి బిడ్డ పుట్టడంతో ఒక ఏడాదిపాటు సెలవు తీసుకున్నది. ఇప్పుడు ఇంక సెలవులు అయిపోయాయీ.. మనవరాలి ఆలనా పాలన కోసం మమ్మల్ని బెంగళూరుకు వచ్చేయమని... ఎటూ నాకొడుకులు ఇద్దరు బెంగళూరు లోనే వుద్యోగం.. మళ్లి అందరు కలిసి ఉండొచ్చు అన్నది దాని ప్లాన్. .. ఈయన టీచర్ గా రిటైర్డ్ అయ్యారు... నాకు ఏ అభ్యన్తరము కనిపించలేదు. ఏంటంటే ఎన్నో ఏండ్లుగా ఉంటున్నాము అలవాటైన చోటు పైగా సొంతిల్లు అక్కడో అపార్టుమెంటు.. ఇలా ఏవో చిన్న చిన్న భాధలు తప్పిస్తే అందరo ఒకేచోటుంటామన్న సంతోషం ముందు అంతా దిగ దుడుపే. ... అది ఈ మధ్య కొత్తగా ఇల్లు కొన్నది. దాని అపార్ట్మెంట్లోనే మాకు అద్దెకు ఇల్లు చూసింది...ఇంకో నెలలో మదనపల్లె వదిలి బెంగళూరు నివాసం.అందుకే ఎన్నో ఏండ్లు బట్టి ఉంటున్న వూరు వదిలి వెళ్తున్నందుకు పండగ ఇక్కడే ఘనంగా చేసుకోవాలనుకున్నాము. అనుకోకుండా మా పెద్దాడుకుడా సరిఅయిన సమయానికి వచ్చాడు...

మా పెద్దడికి పెళ్లి వయసు వచ్చింది ....పిల్లను చూసే భాద్యతను కూడా వాళ్ళకే అప్ప చెప్పాను... అది ఏదో పెద్దరికం వచ్చిన దానిలా నాకొదిలెయ్యి అన్నయ్యకు పెళ్ళాన్ని చుసేపూచి నాదంటూ భోజనాలు ముగించుకొని బెంగళూరు బయలుదేరారు. రాత్రికి కూడా కష్టపడకుండా కెరీరు కట్టించిపంపాను. ఏంటో అది వెళ్తుంటే బెంగగా అనిపించింది.. అందుకే వాళ్ళు వెళ్తున్నవైపే చూస్తూ ఉండిపోయా. కొడుకులిద్దరు ఈవారం ఇక్కడే ఉండి పనులన్నీ ముగుంచుకొని పైవారం వెళ్తారు... ఎంతైనా తల్లికి కూతురుతో వున్న అనుబంధం ఎక్కువ. అందులో ఒకటే కూతురు... మావారి పిలుపుతో ఈ లోకంలోకొచ్చా . మూడు రోజులుగా విశ్రాంతి లేకుండా కష్ట పడుతున్నావు కాస్త నడుంవాల్చు అని మావారి చిరుకోపం. నిజమే బాగా అలసటగా అనిపించింది వెళ్లి పడుకున్నానో లేదో ఎప్పుడు నిద్రపట్టిందో తెలియలేదు. లేచేపాటికి సాయంత్రం నాలుగు. అమ్మో రెండు గంటలపాటు పడుకున్నానా అని లేచి బయటకు వచ్చా... ఎందుకో మావారి ముఖంలో విపరీతమైన ఆందోళన మనసు కీడు శంకించింది.

పిల్లలిద్దరూ ఇంట్లో లేరు. ఏమైందో అడగాలన్నా భయం వేసింది. ఆయనకు చమట్లు పడుతున్నాయి కనీసం నేను లేచివచ్చానన్న ధ్యాస కూడా లేదు. ఏమిటో విషయం అని అడిగే లోపు ఫోను మోగింది ఒక్క ఉదుటున ఫోను తీసుకొని అలాగే కుప్పకూలిపోయారు. ఆ ఫోను నేను తీసుకొని అటువైపు ఎవరా అని చూసాను. మా పెద్దవాడు. ఏమైంది అని అడిగిననాకు సమాధానం ఇవ్వకుండా నీవు నాన్న ఇప్పుడే రండి అని ఫోను పెట్టేసాడు. ఈ లోపు చిన్నవాడు కారు తీసుకొని వచ్చాడు. ఏమైందో ఏవ్వరు చెప్పటం లేదు. మనసుకు ఏదో లీలగా అనిపిస్తోంది కళ్ళు వర్షిస్తున్నాయి మాట పెగలటం లేదు. నా మనసు చెబుతున్నది నిజం కాకూడదని దేవుని వేడుకుంటున్నంతలో కారు హాస్పిటల్ ముందు ఆగింది. మా పెద్దవాడు ఎదురొచ్చి గట్టిగా కౌగిలించుకొని ఏడుస్తున్నాడు. అర్థం అయ్యింది.. అనుకున్నంత అయ్యింది . నా బంగారు తల్లికి నూరేండ్లు నిండిపోయాయి. వెళ్లి చూద్దును కదా కూతురొక్కటే అనుకున్నా మరణంలోకూడా ఇద్దరు కలిసే పోయారు. ఒక అందమైన జంట కనుమరుగైపోయింది...మరి పాప పాపెక్కడ అని అడుగుదాం అనుకొనేంతలో డాక్టరమ్మ వచ్చి పాప మృతుంజయురాలు అని అంత ఆక్సిడెంట్ లో కూడా వంటిమీద చిన్నగాయo కూడా లేదు అని చెప్పింది.... నా భాగ్యం తన భాగ్యాన్ని తన గుర్తుగా వదిలివెళ్లింది. . కాలం ఎవ్వరి కోసం ఆగదు కదా. జరగాల్సిన తంతులన్నీ మా ఇంటి నుంచే జరిగిపోయాయి. ఇంకా పచ్చబొట్టు పారాణి ఆరనే లేదు... ఇంటికి వెళ్ళొస్తానని దేవుని దగ్గరకు వెళ్లిపోయారు. భగవంతుని మీద కూడా కోపం రాలేదు ఆయనకు ఇష్టమైన వాళ్ళనే...... పండగకు వచ్చి ఇంటిని ఆనందమయం చేసి ఇంతలో నే శున్యాన్ని నింపి వెళ్లిపోయింది.

వియ్యంకులు పాప భాద్యతను నాకే ఇచ్చారు. నాకు కావాల్సింది అదే. ఈ విషయంలో ఎవరు కాదన్నా వినకూడదనుకున్నా కానీ అందరు సంతోషంగా ఒప్పుకున్నారు. అమ్మమ్మ ను కాస్త అమ్మనయ్యాను. పది నెలల పసికందు అమ్మ కోసం వెతుకుతున్నట్టు దిక్కులన్నీ చూసేది. ఏమిటో ఏమీ తెలియని పసిహృదయం. కాలం కౌగిలిలో ఒక చరిత్ర ముగిసింది మరో చరిత్రకు అంకురార్పణ చేస్తూ. వియ్యంకుల సలహా మేరకు బెంగళూరులో భాగ్యం ఇంట్లోనే మేము... తానొకటి తలిస్తే దైవం ఒకటి తలుస్తుందని... వారు ఎంతో అపురూపంగా కట్టుకున్న ఇంట్లో మేము. విధిని తప్పించడం సాధ్యమా... క్షణం కూడా మరుపుకు రావట్లేదు... మరవడం అసాధ్యం కేవలం పోయినవాళ్లతో పోలేము కాబట్టి ఈ జీవయాత్ర కొనసాగించాల్సిందే... వియ్యంకుల వారి మంచితనం అల్లుడు సంపాదనను మొత్తం నా చిన్ని భాగ్యానికి రాసి దానికి గార్డియన్ గా మా పెద్దవాడిని చేశారు. చిన్నికి నేనే అమ్మ అమ్మమ్మ ....పిల్లను అల్లారుముద్దుగా పెంచుతున్నాము.

పెద్ద వాడికి సంబందాలు వచ్చినంత వేగంగా వెనక్కుపోతున్నాయి. చిన్ని భాద్యత మీద పడుతుందేమోనని. నేను మావాడితో చెప్పా మేము మదనపల్లె వెళ్ళిపోతాము ఇక్కడే వుంటే నీకు పెళ్లి అవుతుందో కాదో అంటే వాడు ససేమీరా అన్నాడు. చిన్నిని ఒప్పుకున్నవాళ్లతోనే నా పెళ్లి అని ఖరాఖండిగా చెప్పాడు. అన్నయ్య మాటే తనదికూడా అంటూ మా చిన్నోడుకూడా. ఈకాలంలొ తల్లి తండ్రులే అడ్డంకి అనుకొనే వాళ్ళు ఇంక చిన్నిని ఎక్కడ ఒప్పుతారు. చూస్తుండగానే చిన్నికి మూడో పుట్టినరోజు కానీ కొడుకులిద్దరూ బ్రహ్మచారులు. అయినవాళ్లు కానివాళ్ళు ఆప్తులు అందరిదీ ఓకే మాట. నాకు నిజం అనిపించింది. ఇప్పటికే ఓ రెండు పాతిక సంబంధాలు వెనక్కు వెళ్ళుంటాయి. నిజానికి వారు చిన్ని కోసం ప్రత్యేకంగా ఏమి చేయాల్సిన పనిలేదు నేను బతుకున్నంతవరకు నాదే భాద్యత... వారి సంపాదన కూడా అవసరం లేదు. అయినా ... కాలం అలాంటిది భార్య భర్త మాత్రమే ఉండాలనుకునే రోజుల్లో ఏ భాద్యత లేదంటే ఎవడు వింటాడు. ఇక ఎవ్వరు చెప్పినా వినకూడదు అనిపించి మదనపల్లే వెళ్లిపోవడానికె సిద్ధపడ్డా ... కానీ మా పెద్దాడు చిన్నాడు ఇద్దరు నాతొ ఓ పెద్ద యుద్ధమే చేశారు. చెల్లి ని చిన్నిలో చేసుకుంటు న్నాము అది కూడా మాకు బాగా దెగ్గరయ్యింది నీవే కాదు మేముకూడా దాన్ని వదిలి ఉండలేము అని మళ్లి నా నోరు మూయిoచేశారు ... మావారు పాపo త్రిశంకు స్వర్గం లో వున్నారు. ఇక చేసిది ఏమిలేక అన్నీ మూసుకొని ఉండిపోయా... యధావిధి గా పెళ్లి సంబంధాలు చూస్తూ

అనుకోకుండా ఒక రోజు గుడిలో మా దూరపు చుట్టరికం వాళ్ళు ఎదురుపడ్డారు. మాట మాట కలుపుతూ పెద్దవాడికి ఏమైనా సంబంధాలుంటే చూడమన్నాను. ఎవరో ఎందుకు నా కూతురే వుంది అన్నారు. మీకు ఇష్టమైతే చూడండి అని కానీ కట్న కానుకలు అవి ఇచ్చుకోలేము అన్నాడు... ఇప్పుడు కట్న కానుకలు ఎవరికి కావలి పిల్ల బాగుండి చిన్ని ని కూడా ఒప్పుకుంటే చాలు అని చిన్ని విషయం చెప్పాను. వారు సంతోషాంగా ఆమోదించారు. ఒకసారి పెళ్లి చూపులకు రమ్మన్నారు. పెళ్లి చూపులలో తెలిసిన విషయం ఏమిటంటే వారు బాగా చితికి పోయినప్పుడు అయినవాళ్లు కూడా ఆదుకోవడానికి నిరాకరిస్తే మా నాన్న చేయూత వల్ల వారు ఈరోజు ఇలా ఉన్నామని చెప్పి ఇవాళ వారింటికి పిల్లనిచ్చే భాగ్యo వచ్చినందుకు సంతోషపడ్డారు. పెద్దవాళ్లు ఎప్పుడో చేసిన పుణ్యం ఈరోజు నాకు ఉపయోగపడింది. మనసులోనే మా తండ్రికి పాదాభివందనం చేసుకున్నాను. వారిది అభిమానం.... మరి పిల్లకు ఆతర్వాత గొడవలు వద్దు అని ఆ అమ్మాయినే సూటిగా అడిగా. తనకు ఎటువంటి అభ్యంతరము లేదంది ...మావాడిని అడిగాను చిన్ని కోసం బలవంతంగా చేసుకోకని అది రేపు పెళ్లి చేసుకొని వెళ్ళిపోతుంది కలకాలం వుండాల్సింది మీ ఇద్దరు కాబట్టి నచ్చితేనే చేసుకో లేకపోతె ఇంకా చూద్దాం అన్నాను. వాడు తనకు నిజంగానే నచ్చిందని చెప్పాడు ...

ఆ మాట వినగానే నిర్జీవమైన ఈ శరీరంలోకి జీవం వచ్చిందనిపించింది. మావాడి పెళ్లి అనుకున్నట్టుగా కుదిరినందుకు చాల సంతోషంగా అనిపించింది. ఇదే సంతోషం అనుకుంటున్నంతలో అతనొచ్చి మా తమ్ముడు కూతురు కూడా పెళ్లీడు కొచ్చింది మీ చిన్నబాబు కు పెళ్లి చేసేట్టయితే చూస్తారా అని అడిగాడు. జాతకo ఇస్తానన్నాడు. ఏ జాతకము వద్దు పిల్ల ఉంటే ఇప్పుడే చూపించండి... ఇద్దరికి నచ్చితే అంతకన్నా ఏమికావాలి అన్నాను. చిన్నోడికి కూడా అదే చెప్పాను బలవంతం లేదని.. ఇద్దరికి ఇద్దరు నచ్చడం తో ఒకే వేదిక ఒకే ముహూర్తానికి పెళ్లిళ్లు జరిగిపోయాయి. శుభకార్యాల కరువుతో అల్లాడుతున్న మా ఇంట్లో కి ఒకే సారి వసంతం వచ్చినట్లు అనిపించింది. ఓ శుభ ముహుర్తాన అక్క చెల్లెల్లు కాపురానికి వచ్చారు. భగవంతుని దయవల్ల కోడళ్ళిద్దరు ఉత్తములు. చిన్నిని వారు కూడా చాల అపురూపంగా చూసుకుంటున్నారు...

ఏ గొడవ లేకుండా అందరo ఒకే ఇంట్లో ..చిన్ని లేకపోతె ఇది సాధ్య పడేది కాదేమో. పెద్దోడింట్లో కొన్నిరోజు చిన్నోడినట్లు కొన్ని రోజులు ఉండాల్సివచ్చేది. చిన్ని వల్లే అక్కాచెల్లెళ్లు తోడికోడళ్లు ఇంక గొడవలేమి లేవు . ఒక శుభముహుర్తం లో ఇద్దరు నీళ్లు పోసుకున్నారు. ఇద్దరికి కొడుకులే. మళ్ళి నా ముగ్గురు బిడ్డల్లాగా వీళ్లు ముగ్గురు అదే ఆనందంగా . ..కాలం చాల వేగంగా తిరిగింది. మా ముగ్గురు పిల్లల్ని చూస్తు భాగ్య విషాదం నుండి అందరం పూర్తిగా కోలున్నాము. ముగ్గురు కాస్త ఐదు మందయ్యారు... పిల్లలిద్దరూ వద్దంటున్నా వారి తండ్రి ముగ్గురు భాగాలేసుకొని లంకంత ఇల్లు కట్టారు. ఒక శుభముహుర్తంలో అందరం కొత్తింటికి వెళ్ళిపోయాము. ఇల్లు ఖాళీచేస్తున్నప్పుడు నా కూతురు నన్ను వదిలి వెళ్లిపోతున్నారా! ! అని అడుగుతున్నట్టు అనిపించింది. ఎవ్వరితో, దేనితో ఎక్కువ అనుబంధం పెంచుకోకూడదు సంతోషం కన్నా వేదనే ఎక్కువ.. ఇల్లు నిజంగా చాల సౌకర్యంగా వుంది. మా పిల్లలిద్దరూ వద్దని చెప్పినా వినిపించుకోకుండా వంటమనిషి ని కూడా పెట్టేసారు . నిజమే ఎంత ఒద్దికగా వున్నా పని, డబ్బు ఈ మాయదారి టీవీ తోనే గొడవలు. అందరి రూములకు టీవీలు అందరు కల్సి చూడడానికి హల్లో మరో టీవీ. పని దగ్గర గొడవలేకుండా వంటమ్మాయి. ఇక పేచీ కి ఏ ఆస్కారం లేదు. ఇలా ఎవరి గదులవల్ల కాదు కానీ నిజంగా నాకోడళ్లు ఉత్తములు. ఈ కాలంలో ఎవరుంటారు అని నేను ఒకప్పుడు నొసలు చిట్లించినదానినే. నాకూతురు కాబట్టి వినయ విధేయతలు అని ఒకింత గర్వo కూడా. కానీ నిజానికి నాకూతురి కంటే ఓపికగల వాళ్ళు నా కోడళ్ళు. మునుపటి మనిషిని అయ్యుంటే కొంత పేచీ వచ్చేదేమో అమ్మమ్మ ను అమ్మ నయ్యాక నాలోనూ చాల మార్పు వచ్చింది జీవితానుభవం పరిణితిని పెంచింది. .

సగం గొడవలు అత్తా కోడళ్ళకె.. చూస్తుండగాననే వారాలు నెలలయ్యాయి నెలలు ఏండ్లుయ్యాయి . చిన్ని పెద్దమనిషి పండుగ మేనమామ లిద్దరు తండ్రి గాను మేనమామలుగాను రెండు భాద్యతలు సమర్థవంతంగా నిర్వర్తించారు. నా పిల్లలు ముగ్గిరిలాగ నా మానవoడ్లు మనవరాలు మధ్య కూడా అదే అనుబంధం అంతే కాదు అందరు చదువులో కూడా ఆణిముత్యాలు . చూస్తుండగానే కేసెట్ రిజల్ట్స్ వచ్చాయి. చిన్నికి చాలా మంచి మెడికల్ కాలేజీలో సీట్ వచ్చింది . అందరి ఆనందానికి హద్దులు లేవు. అదీ బెంగళూరు లోనే ఇది మరింత సంతోషం. వారి తాత గారు తమ మనవరాలు మెడిసిన్ లో సీట్ తెచ్చుకున్నందుకు కాలేజికి వెళ్ళడానికి బండి కొనిచ్చాడు. పాపo ఇన్ని ఏండ్లు గడిచినా క్రమంతప్పక వచ్చి వెళ్తారు. ఆనవాయితీగా దసరా పండుగకు వారింటికి పిల్చుకెళ్తారు... వారి మానవరాలికి ఎక్కడా తక్కువ చేయలేదు. చిన్నికి తల్లి తండ్రి లేరన్నమాటే కానీ వాళ్ళున్నా ఇంతకన్నా గొప్పగా అయితే చూసేవారు కాదు. కానీ నేను ఇప్పుడప్పుడే బండి మీద వెళ్ళడానికి ఒప్పుకోలేదు. ప్రతి రోజు రోడ్లమీద ఎన్నో ప్రమాదాలు జరుగుతుంటాయి అంత మాత్రానికే రోడ్డుమీదికెళ్ళము అంటే ఆలా అని అందరు నన్ను ఒప్పించారు అందులోనూ కాలేజ్ కూడా మరీ దూరమేమియు కాదు అందువల్ల నేను ఒప్పుకున్నాను. చూస్తుండగానే అది మెడిసిన్ నాలుగో సంవత్సరం లోకి వచ్చేసింది. మానవoడ్లు కూడా మంచి కొలేజిల్లో చేరారు.

భగవంతుని దయ వల్ల రోజులు ప్రశాంతంగా గదుడుస్తున్నాయి. ఈ మధ్య నా వంట్లో కూడా బాగుండటంలేదు అందుకే మెడిసిన్ అవ్వగానే దాని పెళ్లి చేసేయాలి అని అనుకున్నా. కానీ మామాలిద్దరు అది చదివినంత చదవని పెళ్ళికి తొందర పెట్టొద్దు అని చెప్పేసారు. ఇన్నేళ్లు చూసుకున్నవాళ్ళు ఇకపై చూసుకోరా... వారిని అనుమానిస్తే దేవుడు కుడా నన్ను క్షమించడు అనిపించి నేను ఊరుకుండిపోయా. ఇవాళెందుకో మరీ నలతగా ఉండడంతో వెళ్లి పడుకుండిపోయా. బాగా నిద్ర పట్టేసింది. లేచి బయటికి వచ్చాను. హాల్లో గంభీరమైన వాతావరణం మళ్లి ఆ భయానకమైన రోజును గుర్తు చేస్తూ..... స్మశాన నిశబ్దం అక్కడే కూర్చుండిపోయా అర్థం అయ్యిoది ....ఈసారి ఏమిటో ఎవరో కూడా తెలుసుకోవాలనిపించలేదు. చిన్నాడు కారు తీసుకొని వచ్చాడు. అందరం కలిసి హాస్పిటల్ కు వెళ్ళాము. అసలేమీ జరిగిందో తెలుసుకోవాలనిపించలేదు. పెద్దోడొచ్చి ఇరవైనాలుగు ఘంటలు గడిస్తే కానీ చెప్పలేమన్నారు డాక్టరు అన్నాడు. ఈలోపు మానవoడ్లు వచ్చారు... ఆంటే చిన్ని చిన్ని కేమైనట్టు. అడగాలనుకుంటున్న మాట పెగలట్లేదు దేవుడా! !! మళ్ళి ఆక్సిడెంట్ రూపంలో హతవిధీ!!! అని అనుకున్న. ఐసీయూలో ఉంది. ఎవ్వరిని పంపించటంలేదు అని చెప్పాడు... ఈలోపు పోలీసులు పంచానామాకొచ్చారు. ఏదో సీరియస్ గా మాటలు నడుస్తున్నాయి.

కాసేపటికి వారు డాక్టర్ తో మాట్లాడి వెళ్లిపోయారు. ఈ గొడవలో గమనించనేలేదు చాల మంది తన క్లాసుమేట్స్ వున్నారు. అందులో ఒక అబ్బాయితో మా పెద్దాడు చిన్నాడు ఇద్దరు కలిసి చాల కోపం తో మాట్లాడుతున్నారు. ఓహో ఆ అబ్బాయే ఆక్సిడెంట్ కు కారణం కాబోలు.... కావాలని చేసుండడు కదా మన గ్రహపాటు. ఇంకా వాడితో మాటలు తెగలేదు అంటే కొంపదీసి ఆసిడ్ దాడిలాంటిది. ... మనసు కు చాల భయం వేసింది. అప్పుడడిగా చిన్నికేమైంది అని. మావారు ఇచ్చిన సమాధానంతో కళ్ళు బేర్లు కమ్మి కళ్ళుతిరిగి పడిపోయా. మెలుకువ వచ్చి చుసేపాటికి ఆసుపత్రి బెడ్డు మీదున్న. డాక్టర్లు మారెo పర్వాలేదు అని చెప్పివెళ్లిపోయారు. ఈలోపు పెద్దవాడు వచ్చి అమ్మ నీవేమి బాధపడకు చిన్ని కి ప్రణాపాయo లేదని డాక్టర్లు చెప్పారు అని సంతోషంగా చెప్పాడు. నేను చిన్నిని చూడకుండానే ఇంటికి వచ్చేసాను. వారo తర్వాత చిన్ని డిశ్చార్జ్ అయ్యి ఇంటికి వచ్చింది. ఈ వారం లో కనీస ఒక్కసారి కూడా చిన్ని ని చూడడానికి వెళ్ళలేదు. పాపం కోడళ్ళిద్దరు చాల చక్కగా చూసుకున్నారు. అది ఇంటికి వస్తూనే ఏమిటి అమ్మమ్మ నీవు ఒక్కసారి కూడా నన్ను చూడడానికి రాలేదు అని గారాలు పోతూ అడుగుతుంటే ఆ చంపా ఈ చంప చళ్ళు మని వాయిoచా!!!!... నా చర్యకు అందరు విస్తుపోయారు. చిన్నోడు పెద్దోడు కంగారుగా నా దగ్గరకు పరుగెత్తుకొచ్చారు. చిన్ని కూడా ఏడుపు కండ్లతో నా వైపే చూస్తోంది. . జీవితంలో మొదటిసారి అదంటే నాకు చాల అసహ్యమేసింది. నాకంటిముందుoటే చంపేస్తాను నాముందునుండి వెళ్ళిపో అని గట్టిగా అరిచాను అందరు జడుసుకున్నారు. దాన్ని నన్ను కోర్చుపెట్టారు. నాకు కోపం పిచ్చి స్థాయిలో వుంది.

అది అడుగుతోంది ఎందుకు అమ్మమ్మ అంత కోపంగా వున్నావు అని లేచొచ్చి మళ్లి చెంప చళ్ళు మనిపించా . కాలు కింద పెడితే కాలు అరుగుతుందేమోనన్నట్లు పెంచితే నీవు చేసిన నిర్వాకమేమిటి . వాడెవడో నీ ప్రేమను కాదన్నాడని మనస్తాపమ్ చెంది ఆత్మహత్య చేసుకోవాలనుకుంటావా. మీ అమ్మవాళ్లతో నీవు పోయినా బాగుండేది. మృతుంజయురాలు అంటే ఎంత సంతోషపడ్డానో తెలుసా. అమ్మమ్మ వయసులో నీకు అమ్మనయ్యా నీకు అమ్మ లేని లోటు తెలియకూడదని కంటికి పాప లాగ కాపాడుకున్నా . మీ తాత!!! చేత కాకపోయినా పాపం ఎంతో చేశారు నీకోసం. మీ నాయనమ్మ వాళ్ళు వారి కొడుకును నీలో చూసుకున్నారు....మీ మామయ్యలు నిన్ను కాదన్న సంభంధం ఎంత మంచిదైనా కాదన్నారు. నిన్ను ఒప్పుకున్నవాళ్ళ నే పెళ్లి చేసుకుంటామని పెళ్లీడు అయిపోవస్తున్నా అలాగే వున్నారు కానీ నిన్ను కాదన్న వాళ్ళను చేసుకోనేలేదు. మా అందరికి నీతో రక్త సంభంధం వుంది కానీ మీ అత్తయ్యలకు ఏమి సంభందం!!! తల్లి తండ్రులు లేని దానివని వారు తమకు దేవుడిచ్చిన బిడ్డ అని వారి బిడ్డలకంటే ఒక ముద్ద నీకే ఎక్కువపెట్టారు. ..మేమంతా అంత విలువలేని వాళ్ళమే నీకు !!!!. వాడేదో నీ ప్రేమను కాదన్నాడని వళ్ళు బలుపెక్కి చావడానికి సిద్హపడతావా. మరి నిన్ను మేము పాతికేళ్లుగా కంటికి పాపలాగా గొప్పగా చూసుకున్న మా ప్రేమకు నీవు విలువేమిచ్చినట్టు. నీవు మా ప్రేమకు విలువ ఇవ్వలేదని మమ్మలన్దరిని మూకుమ్మడిగా చావమంటావా. ఇంత స్వార్థపరురాలివి అనుకోలేదు. ఛీ !!! నీ మొహం నాకు చూపించకు అని భూమ్యాకాశాలు ఏకం చేస్తూ చెప్పా. మా పెద్దోడు సర్ది చెప్పడానికి వచ్చాడు.

అది చిన్నపిల్ల అమ్మ తనను కాదనేపాటికి ఏదో ఆవేశంలో ఇలా మరి వయసు అలాంటిది అని సర్ది చెబుతున్నాడు. దానికి అవసరానికన్నా ఎక్కువ ఇచ్చామేము అనిపించింది. ప్రేమ కూడా ఎక్కువగా ఇవ్వకూడదు..... అందరూ నచ్చచెప్పటానికి ప్రయతిస్తున్నారు అది కూడా నా కాళ్ళు పట్టుకొని క్షమాపణ కోరింది. క్షమించమని అడిగింది. ఇంత మంది త్యాగాలకు, ప్రేమ అభిమానానికి విలువలేని దాన్ని క్షమించే ప్రశ్నయే లేదు అని ఖరాఖండిగా చెప్పేసాను. నేను ఆవేశం తగ్గాక మాట్లాడుతాలే అని అంతా అనుకున్నారు. చిన్ని కూడా రోజు క్షమించమని అడుగుతోంది. కోడళ్ళు వకాల్తా పుచ్చుకున్నారు. . అయినా కొన్ని తప్పులకు క్షమాపణ ఉండదు. నా ఖంఠంలో ప్రాణముండగా దాన్ని క్షమించను. అది చేసింది ముమ్మాటికీ క్షమించరాని తప్పు. వాడెవడో కాదంటే నిలబడి వాడ్ని తల తన్నేవాడిని తెచ్చి చూపాలి... లేదా ఇంతమంది నన్ను ఇష్టపడేవాళ్ళున్నప్పుడు పొర అని చెప్పాలి... అంతే కాని ఇంత మంది ప్రేమ ప్రేమే కాదు వాడిది మాత్రమే ప్రేమ అంటే... ఇదా ప్రేమంటే... ప్రేమంటే నాకొడుకులది నా కొడళ్లది... చిన్నిది బలుపు... ఏమో అందరూ చెబుతున్నా నా మనసు ఒప్పుకోవటంలేదు..... ఏమో రేపెప్పుడైనా కోపం తోగ్గోచ్చేమో!!! మాట్లాడొచ్చేమో!!! కానీ నావరకైతే క్షమించే ప్రశ్నయే లేదు. కొన్నింటికి క్షమాపణలుండవు అంతే ... కాని తల్లి మనుసు అన్నింటిని క్షమించేస్తుందేమో...చిన్ని తొందరపాటును కూడా అందుకు నేను మినహాయిoపు కాదేమో...